White Lies

Kabanata 1

Kabanata 1

One year ago..

I woke up early hearing the birds singing through out my windows. My eyes take in every ray of light and without a doubt I know I've slept too long.

I rolled over the bed. Niyakap ng maige ang comforter sa aking katawan. I need more time to sleep, pakiramdam ko kasi ay hindi pa kumpleto ang tulog ko.

Siguradong mawawalan lang ng sigla ang araw ko kung pipilitin ko ang sariling bumangon. It will surely give me a headache too if I choose to get up and start a day early.

Kasalanan ito ni Menchie. Hindi n'ya kasi ako nilubayan hanggat hindi nakakakuha ng impormasyon tungkol kay Iverson. The arrogant and my air-headed cousin. I rolled up my eyes, thinking of that bastard. But that bastard really have a soft spot in my heart.

Elementarya palang ay malaki na ang pagkakaroon niya ng crush sa damuho kong pinsan na 'yon. But sad to say, hindi ang tipo ni Menchie ang papatulan ni Iver. He's such a motherf*cker f*ckboy!

I snapped out my thinking when I heard a small knocks on the door.

"Venice, gising na! Naghihintay na ang Daddy mo sa komedor!" I heard a taming voice of Aling Lusing behind the door.

Gusto ko pa sanang matulog pa. But I can say no to Aling Lusing, especially Dad na alam kong madalang pa sa patak ng ulan kung makasabay ko sa hapag.

"Susunod na po!" I said through my tight lips.

Hindi na ito muli pang nagsalita, bagkus ay narinig ko na ang mga yabag palayo.

Kung kanina ay bantulot pa akong bumangon, ngayo'y tila ako binuhasan ng gasolina sa sobrang liksi mula sa pagtalon sa aking kama hanggang pagdiretso sa banyo para mabilis na maligo.

It's Sunday today, which means, walang trabaho si Dad. Nandito lang s'ya buong araw ng Linggo kaya mas binilisan ko pa ang pagkilos. Never bothered to blow dry my hair. I just wore my simple T-shirt and my maong short for today's outfit.

Diretso na akong lumabas ng aking silid. The loud sounds of my footsteps leaving an high echo through out the entire floor. Maging ang mabilis kong pagkaripas pababa ng hagdanan ay gumagawa ng ingay.

"Por dios por santo! Venizensa!"

Natigil ang mga paa ko pababa nang maulinigan ang matinis na boses na 'yon ni Auntie Celeste. Agad na tumikom ang aking dalawang hita kasabay ng pagdaop ng aking dalawang palad mula sa gilid patungo sa aking harapan.

"George, kailan ba matututo ng tamang manners yang anak mo?! Aba, hindi na pabata iyang Unica hija mo!" The voice of Auntie Celeste blaring in my both ears as I stepped inside the dining area.

"Hayaan mo na, Celeste, she's just a kid." Pagtatangol sa'kin ni Daddy.

She hissed. "Kaya lumalaking spoiled brat iyang anak mo dahil d'yan sa pangangatwiran mo! Ewan ko ba saiyo George!"

I bit my bottom lip. Kasalukuyan na akong nakapasok sa bulwagan, pero hindi pa rin alintana iyon ni Auntie Celeste. I know, she noticed my instance appearance and she didn't even bother to stop. She's just busy nagging my Dad about my behavior.

"Good morning, Dad, " I whispered, then kissed him on the cheek.

Diretso na akong naupo sa kanang bahagi ng parehabang lamesa kung saan katabi ko si Dad na nasa kabisera.

Auntie Celeste is seated right in front of me. But I didn't make an effort to greet her as well as his husband Dolfo who's sitting beside her seat.

I heard a bit mockery coming from her lips. But then again, I just looked down on my plate and start eating.

Not a second after, Dad cracked the silence. "How's your study, hija? Hindi kaba nahihirapan sa mga academics mo?"

Umangat ang tingin ko dito at alangan na ngumiti, "Ayos naman po, Dad, hindi naman ako hirap.."

Tumikim si Auntie Celeste kaya binalingan ko ito ng tingin. Her brows formed into a checked mark and the corner of her lips tugged up.

"Hmm, sounds like you're not so sure hija. Why don't you ask Iverson para tulongan ka? Hindi naman lingid sa atin na valedictorian 'yang anak ko since grade school. Sigurado akong malaki ang maitutulong niya saiyo?" Auntie Celeste well stated.

"Your Auntie Celeste has a point. Kung medyo nahihirapan ka sa ilang subjects mo ipapatawag ko si Iverson para tulongan ka."

Auntie Celeste, nodded.

I quirked my lips, muli kong binalik ang pansin kay Daddy. "I'm fine, really. You have nothing to worry about my grades, Dad. Alam mo naman na nagmana ako kay mommy, diba valedictorian din s'ya noong grade school and with Latin honors pa nga nung college di ba, Dad?"

"Tama ka d'yan anak! Kung nabubuhay lang ang mommy mo siguradong tutok palagi 'yon para turuan ka sa mga academics mo.." Dad shook his head, tila sumaglit sa isip nito ang nasirang asawa.

"Just to make sure lang naman George. Alam naman natin na si Venice ang magmamana ng buong kompanya at ilang ekta-ektaryang pananim ng niyog at mangga dito sa Gueneya. We need to secure our future!" Auntie Celeste said in a sharp tone.

Bumagsak ang tingin ko sa aking pagkain. Kung kanina ay excited akong kumain kasabay si Dad, ngayo'y tila nawalan na ako ng gana. I thought this breakfast will going to be fun and light with Dad, pero hindi ko akalin na bibisita ng ganito ka aga sina Auntie Celeste at Dolfo.

Dad chuckled, kaya muling umangat ang tingin ko dito. Hindi hadlang ang edad para masabi kong lipas na ang panahon nito, matikas at matino pa rin ito. He had a thin face yet handsome nonetheless.

I lean forward to wandered his face more. His bone structure was symmetrical, cheek bones high and prominent. Despite of his paler skin, his nose was all to match his brown eyes and dark hair.

"Ayokong i-pressure si Venice sa pagpapatakbo ng kompanya balang araw. I want her to enjoy her teen-age life. Gusto ko rin na suportahan kung ano ang gusto niya. Hindi naman ako nagmamadali." Dad said, he lean his head to my direction and gave me a smile and a wink.

I smiled back, then turned my gaze to Auntie Celeste. Mapait itong ngumiti sa'kin bago ituon nalang ang pansin sa pagkain.

I feel relieved, Dad saved me. Alam ko naman kasi na mainit ang dugo ni Auntie Celeste sa akin, but I don't really understand why?

Minsan ko nang tinanong sa sarili ko kung bakit palagi itong mailap saakin. Wala akong natatandaan na may ginawa akong hindi maganda dito kahit pa kay Dolfo na pangalawa na niyang asawa ngayon.

Except for Iverson.

Agad na sumimangot ang mukha ko nang maalala ang pinsan kong iyon. Kulang nalang ay isumpa ko nito dahil sa pam-bu-bully niya sa'kin noong mga bata pa kami. Pero iba na ngayon, ibang iba na..

"Dolfo kamusta pala 'yong inangkat nating pataba sa kabilang bario? Kailan daw ba ang dating no'n?"

"Baka sa Martes bayaw, nakausap ko na ang may-ari ng Mil and Rice, nagkaroon lang daw ng konting aberya sa pag de-deliver dahil sa nakaraang bagyo."

Tumango tango dito si Dad. Bukod kasi sa niyugan at manggahan ay may ektarya rin kami ng palay at mais. Kung tutuosin pwedeng hindi ko ituloy ang pangarap kong maging guro dahil sa naghihintay na trabaho saakin pagka tapos na pagka tapos ko sa kolehiyo. Sa ngayon kasi ay business management muna ang kukunin kong kurso at plano ko munang i-pursue ang pangarap sa'kin ni Dad bilang nag-iisang taga pagmana nito.

I played the food on my plate while they are busy talking. Palagi naman tungkol sa negosyo ang pinag-uusapan nila lalo na pag nandito sina Auntie Celeste.

"Good morning! Late naba ako sa breakfast?"

Agad na naantala ang pagsubo ko nang maulinigan ang boses na 'yon ni Iverson. I just rolled up my eyes and shifted on my seat casually.

"No, no, no, hijo! We're just started. Come on join us!" Auntie Celeste told to him.

Hindi ito sumagot bagkus ay naglakad ito palapit kay Auntie para bigyan ng halik sa pisngi. Habang tinapik naman sa balikat si Dolfo.

"Good morning, uncle.." He greeted Dad in a pleasant voice.

"Sabayan mo na kami mag almusal."

Tinuro ni Dad ang silya na katabi mismo ng sa'kin. Again, I was shifted on my seat and just ignored his forthcoming

"Hi!"

Binati ako nito nang makaupo sa aking tabi. I just shrugged my shoulder in reply.

Hindi pa man ito nagtatagal mula sa pagkakaupo ay binaba ko na ang aking kubyertos para taposin ang pagkain.

"Busog na po ako, excuse me.." I wiped my mouth with tissue towel, pulled back my chair and stood up.

"Talaga bang busog ka na hija? Halos wala pang bawas ang pagkain mo." Puna ni Dad sa aking plato.

I heard a smirked coming from Iverson. So I raised my eyes off the table to meet a warm grin spread over his face.

"Diet?" he asks.

Mas lalo itong ngumisi sa akin dahil sa mapakla kong tingin dito.

I admit he has a deep set of eyes. His facial features were babyish. Even his jaw shaved absolutely smooth. There was nothing rugged about his looks at all, except for his damn sexy lips.

I looked away.

"No, mamaya ko nalang siguro itutuloy ang pagkain ko. Nawalan na kasi ako ng gana," I said and smirked a little.

Napawi ang ngiti nito sa labi at nagkibit balikat nalamang. His features became darken. Hindi ko iyon pinansin.

"Nasa silid lang po ako, dad.."

Hinakbang ko na ang mga paa ko para muli itong gawaran ng halik sa pisngi. Tuluyan na rin akong naglakad palabas ng komedor na walang ni Isang narinig mula sa kanila.

Diretso ako muli nahiga sa aking kama. Pwede ko na sigurong ituloy ang pagtulog ko dahil sa pagdating nila Auntie Celeste. Dad will surely busy the whole day. Siguradong mag-iimbentaryo ang mga ito at tutungo sa kamalig. Malamang gabi na ang mga ito matatapos.

Pumikit ako at pinilit na bumalik sa pagtulog ngunit hindi naman ako dalawin ng antok.

Napatingala ako sa night stand nang marinig ko ang pagtunog ng aking cellphone. Pumihit ako mula sa pagkakahiga at dumapa para hilahin ang aparato mula doon.

Iverson:

We need to talk.

I bit my bottom lip and heave a deep of sighed.

Pumihit akong muli para mahiga at itaas ang aking cellphone para iyon titigan ng ilang minuto. Nagtatalo ang isip ko kung sasagotin ko ba ang text nito, oh hindi. But I end up typing a reply.

Me: Fuck the hell up, Iverson! Just leave.

Nilapat ko sa aking dibdib ang cellphone ko at pumikit ng mariin. Wala pang ilang saglit ay napakislot ako dahil sa reply nito.

Iverson: I'm at your doorstep. Open up!

Mabilis akong napabalikwas ng bangon. My heart is hammering against my chest. Halos mapatili ako sa gulat nang muling tumunog ang aking cellphone.

Iverson: Talk to me or else I will going to break this door.

Napasinghap ako sa text na iyon sa'kin ni Iverson. Alam kong hindi niya itutuloy ang balak niya but imagining him doing that thing made my heart tremble.

Tumayo ako at marahang naglakad palapit sa pinto. I slowly gripped the door knob to release the latch and I hesitantly step aback as I open the door for him.

I looked straight into his eyes. Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakatitig dito. It was him. In my books, a real life version of tall, but not so darkly handsome. Nag-iwas ako nang tingin bago tumalikod dito.

"I told you to leave," I said as I face the wide window. Hinayaan kong tangayin ng hangin ang buhok ko. Naramdaman ko din ang marahan nitong paglapit sa'kin.

"I'm sorry about last time. Hindi ko sinasadya," he whispered right at my back.

Naramdaman ko ang mainit nitong palad sa aking siko. His hot body scorching my back and I'm finding it hard to breathe.

I exhale loudly through my mouth and shook my head. "It's fine, wala kang dapat ihingi ng tawad. I'm not mad."

Akala ko ay aalis na ito sa likuran ko ngunit nanatili lamang ito doon. Ang kaninang kamay nito na nakahawak siko ko ay marahang humahaplos pababa sa aking pala pulsohan.

"Hindi na mauulit, I promise," he mumbling under his breath.

Napapikit ako. Unti-unti akong kinakain ng kirot dahil sa tinuran n'ya.

"Gawin mo kung ano ang gusto mo. Just fucking leave me alone," I utter bitterly.

Silence lingered between us. Minabuti kong abalahin ang sarili sa pagtingin tingin mula sa bintana. Then, I saw Dad with Auntie Celeste and Dolfo palagay ko ay patungo na ang mga ito sa kamalig.

Tumayo ito sa tabi ko at bahagyang dinungaw ang labas mula sa bintana.

"Sabi ni Mom, nahihirapan ka daw sa academics mo?" He lowered his head to looked at me evenly.

I swallowed hard. Alam kong napansin niya ang ginawa ko kahit hindi man ito tingnan sa mga mata.

"She's over reacting! I don't need your help." May diin kong sambit.

Umayos ako ng tayo at tangkang tatalikuran na ito ngunit mabilis na naglandas ang kamay nito sa akin para ako hilahin pabalik mismo sa kaniya.

My hand rested on his hard chest. He easily wrapped his arm at my back and stay there firmly.

"What the fuck, Erson! Get your hands off me!" I growled.

Tinulak ko ito ng malakas ngunit hindi man lamang ito natinag. Mabilis akong lumingon mula sa bintana. I'm afraid they might saw us up here.

Mabilis akong humarap dito at muli ay tinulak ito ng mas malakas. "The fuck, Iverson!"

"Hey, I will not do anything without your permission. Trust me!" He hold up his hand on his both side.

I squinted my eyes and threw him a deviltry look. "Don't you ever lay your dirty hands on me, or, or–" I stuttering. I can't even finish my word.

"Or trying to kiss you either?" he said, taking more step closer to me and towering above me.

Napalunok ako at napaatras, hanggang sa maramdaman ko ang pasemano ng bintana kung saan siguradong may makakapansin sa amin kung titingalain kami mula dito.

"You're kidding me, right?" I chuckled. Muli ay dumungaw ako sa bintana at mula dito ay natanaw ko si Dolfo na nakatingala sa amin habang humihithit ng sigarilyo.

Mabilis akong humarap dito at gayon ko lang din napansin na sa direksyon ni Dolfo ito nakatingin.

Our eyes met briefly. Kumibot ang labi ko para magsalita, but nothing comes out.

The last thing I felt was him holding on to my both arm and whirled me around beside the window. He tackled me up against the wall.

"Ano bang ginagawa mo? Pakawalan mo nga ako!" I screamed, shaking with my pent-up anger.

I shove him away but I couldn't. Fuck, I just couldn't.

"Shhh.. Nasa labas pa si Dolfo. Hindi maganda kung mapapansin niyang may pinagtatalunan tayo," he whispered.

Mas naramdaman kong dumiin ang likod ko sa pader. I can't barely move. He's too strong and powerful. My willpower will soon be evaporated for sure.

I lifting my eyes up and those chocolate orbs stared at me. Unti-unti kong nararamdaman ang panginginig ng aking dalawang tuhod.

Hindi ko alam kung tama ba itong nararamdaman ko. Nalilito na ako. Bakit tumitibok pa rin ng malakas ang puso ko? I know this is all wrong. Hindi kailan man magiging tama. But why my heart is still beating fast for him?

"Umalis na ba?" I asked, trying to stay calm but I just couldn't.

"Hindi pa, kausap pa si Mang Teban," he said huskily. Napapikit ako dahil sa init ng hininga nitong umaatake sa akin.

Ako lang naman ang nagbibigay malisya sa ginagawa n'ya. He was always covered me up. He knows my feelings towards him and he didn't take it seriously.

I smiled bitterly, tanggap ko naman na hindi niya ako gusto at hinding hindi iyon pwedeng mangyari kahit pa sa panaginip lang. He known to be a ultimate playboy in our school. Kabi-kabila ang mga babae nito, at halos lahat ng iyon ay umuuwing luhaan pagkatapos niyang hiwalayan.

Noong una galit ako sa kaniya dahil sa pam-bu-bully niya sa'kin noong mga bata pa kami. I always end up crying. Nakikita ko nalang ang sarili kong umiiyak sa kandungan ni Mommy dahil wala na akong magawa pa.

Akala ko palagi siyang ganon. Pero habang sabay kaming lumalaki ay unti-unting ring nag-iiba ang turing niya sa akin. Akala ko normal lang sa'kin ang pagiging extra sweet niya at simpleng pag-aalala. Pero habang nagkakaisip ako mas lalo kong nararamdaman na espesyal ako sa kanya.

It all started with a kiss. Sa cheeks. Hinalikan niya ako sa pisngi noong ika-labing apat na taon kong kaarawan. That was the moment I had found the person who was perfectly imperfect for me. That was Iverson!

Simula noon, binigyan ko na ng kahulogan ang mga kilos at ginagawa niya sa akin. I didn't even have a plan of falling in love with him. For me, love like that has happened only once, and that's why every minute we spent together has been seared in my memory forever. I'll never forget a single moment of it.

Nasundan pa ang halik na 'yon noong isang linggo. Inaya ako nitong sumama sa birthday ni Samuel, his best friend. Dahil hindi naman iba sa'kin si Samuel ay sumama ako at doon sa party, he kissed me, but this time he kissed me on the lips.

I know it's nothing because he was drunk that night. Besides it's just a plainly kiss. Mabilis ko itong itinulak at agad na pinalipad sa kaniyang pisngi ang aking palad.

My breathing hitched and my tears pooled at the corner of my eyes as I shot him a disgusted look. Gusto ko man ang nangyari pero alam kong mali.

He looked stunned for a bit second. Matapos ay mabilis na hinilamos ang dalawang palad sa kaniyang pisngi.

"Look, I'm sorry.. I really, sorry. Hindi ko sinasadya, I was just drunk," he muttered closely.

Mabilis nitong sinapo ang dalawang pisngi ko dahilan upang bumagsak na ng tuluyan ang aking mga luha.

Okay lang sana kung inamin niyang ginusto niya akong halikan. Baka tanggap ko pa pero hindi. Hinalikan lang niya ako dahil lang lasing s'ya.

Napakislot ako nang maramdaman kong lumuluwag ang hawak nito sa magkabila kong balikat. I bit my inner lip. Sana nagtagal pa kami sa ganitong posisyon kahit sandali pa..

"Wala na si Dolfo.."

Tuluyan na itong kumalas sa akin at umatras ng ilang hakbang. Halos ilubog ko naman ang likod ko sa pader dahil ramdam ko ang pamumula ng dalawang pisngi ko sa ginawa niya.

"Menchie called me last night. She invited me on date," he said, two hands is now in his pocket.

"Pumayag ka?" I asked in low tone.

Mas mariin kong kinagat ang aking labi dahil sa sigurado na ako sa isasagot n'ya.

"I said, no," he replied.

"What?! Matagal nang may gusto saiyo si Menchie, why don't you give her a chance? Subukan mo naman magseryoso kahit minsan.."

Tumango ito, but a muscles in his jaw started working. Pakiramdam ko ay may mali sa aking sinabi.

"She's your best friend right? Walang rason para seryosohin ko siya at dalhin sa kama," he said in a more serious tone.

Kumunot ang noo ko dito. Anong ibig niyang sabihin?

"Bakit naman?"

Lumapit ito ng ilang hakbang sa'kin bago tumitig sa mga mata ko.

"It's just because I don't want you to get hurt," he whispered.

I blink my eyes, but before I utter a word he then walked out of my room leaving my mouthed lightly open.