“ข้างนอกฝนกำลังตกหนักครับ” เขาชวนเธอคุย
“พี่รู้…” เธอตอบเรียบๆ พยายามรักษาระดับน้ำเสียงไม่ให้ดูตื่นเต้นจนเกินไป ที่รู้ว่าฝนตกก็เพราะเธอเพิ่งมาถึงก่อนหน้าเขาได้ไม่นาน ซึ่งตอนนั้นฝนก็ลงหนักแล้ว แม้ตอนที่กำลังคุยกัน ฝนก็ยังเปาะเปะ พิรี้พิไรไม่ขาดสาย
“เอ่อ…” รำเพยเก้ๆกังๆ ไม่รู้ว่าเธอควรจะทำอะไรก่อน
ชายหนุ่มดึงบุหรี่หนึ่งมวนออกมาจากซอง คาบไว้ด้วยริมฝีปาก เสยผมหนึ่งที ค่อยๆตะแคงใบหน้าจุดบุหรี่ด้วยไฟแช็คอย่างใจเย็น รู้สึกแปลกใจที่เห็นความประหม่าในแววตาของผู้หญิงตรงหน้า
“ผมชื่อตะวันนะครับ จำได้ว่าบอกไปแล้ว ตอนที่แชทกัน แต่พี่อาจจะลืม”
“ค่ะ” บางจังหวะเธอก็พูดแทบจะนับคำ
“ทำตัวตามสบายนะครับ ไม่ต้องตื่นเต้น ไม่ต้องรีบร้อน” เขากล่าวยิ้มๆ ให้กำลังใจเธอ เหมือนรู้เท่าทันอาการตื่นเต้นของรำเพย
“ขอพี่อาบน้ำเดี๋ยวนะ” เธอว่า
“ครับ” ชายหนุ่มพยักหน้า จากนั้นก็ก้าวไปทรุดกายรอบนโชฟาร์
รำเพยพาร่างหาย
