หลังจากทำงานอย่างหนักมาทั้งสองสัปดาห์ วันนี้ก็ถึงวันที่ทั้งสองคนนัดกันไปเที่ยวทะเล
“พี่ขอแวะที่ไซต์งานหน่อยนะ เพราะเป็นทางผ่าน น่าจะคุยกับหัวหน้าวิศวะไม่นาน” ภูเมฆาที่นั่งอยู่ประจำที่คนขับหันมาบอกกับกัญญ์วรา
“ได้ค่ะ”
พอมาถึงบริเวณที่ใช้ก่อสร้างคอนโดหรูริมแม่น้ำของเจ้าสัวเรวัฒน์ชายหนุ่มก็จอดที่ด้านหน้าและบอกให้หญิงสาวนั่งรอ
“พี่ภู หนูขอไปเดินริมแม่น้ำได้ไหม พี่คุยงานเสร็จตอนไหนก็ค่อยโทรตาม”
“ได้สิ แต่หนูอย่าไปไกลมากนะ”
“ไม่ไกลหรอกค่ะ ตรงนู้นมีเก้าอี้ด้วยหนูว่าจะเดินไปนั่งรอ”
กัญญ์วราเดินมาไม่นานก็มาถึงเก้าอี้ไม้ตัวยาวริมแม่น้ำ มองไปข้างหน้าก็เป็นทางเดินเล็กๆ ที่ปูด้วยอิฐตัวหนอน ซึ่งเวลานี้ยังไม่สายเท่าไหร่จึงยังมีคนมาวิ่งและเดินออกกำลังกายอยู่บ้าง
ระหว่างกำลังมองบรรยากาศโดยรอบเธอก็สะดุดตากับชายสูงวัยคนหนึ่งที่น่าจะมาเดินออกกำลังกายแต่ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกถึงความผิดปกติเพราะจู่ๆ ชายสูงว
