“วันนั้นเธอพูดจารังเกียจฉันจริงๆ เหรอ ทำไมเหรองาม ฉันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอ” เขาถามตรงๆ เพราะไม่คิดว่าพิจิตราจะโกหก แต่คำพูดของเพื่อนในกลุ่มบางคนก็ทำให้เขาฉุกคิด ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าพิจิตรารู้สึกเช่นไรกับเขา แต่เขาทำเป็นไม่สนใจต่างหากล่ะ
“วันไหนคะ”
“ที่เจี๊ยบเขาไปถามเธอไง ครั้งแรกที่เพื่อนฉันไปขอเบอร์” เขาเป็นคนพูดตรงไปตรงมา ก็ถามมันตรงๆ นี่แหละ
“งามไม่ได้พูดเสียหน่อยว่ารังเกียจพี่”
“หือ...” เขาครางเหมือนไม่เชื่อ
“จริงเหรอ”
“ค่ะ ปล่อยได้หรือยังคะ” เรื่องที่เขาถาม เธอไม่ได้ใส่ใจเท่ากับว่ามือของเขาอยู่ไม่สุข จับนั่นจับนี่ ลูบนั่นลูบนี่ ทั้งจั๊กจี้ทั้งหวาดเสียวไปหมด
“แทนตัวเองว่างาม เรียกฉันว่าพี่ ค่อยดีหน่อย”
“พอใจแล้วก็ปล่อยสิคะ” เธอหลับตาปี๋เมื่อเขาก้มลงหอมแก้ม ลมหายใจร้อนๆ ของเขาเป่ารดอยู่ข้างแก้มนวล
“ยังไม่พอใจเลยนะ ไอ้กิ๊กเก่าเธอน่ะ มันตามมาหาเรื่องฉันที่คณะด้วยนะ”
“หาเรื
