กรี๊ดด!!!
“พี่ธี” รัตนาวดีกรีดร้อง วิ่งเข้าไปหาร่างของธีรกรทันที เพื่อนทั้งสี่วิ่งมาเจอ ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“พี่ธีอย่าเป็นอะไรนะ งามรักพี่ธีนะ อย่าเป็นอะไรนะ ฮือๆๆ” รัตนาวดีกอดร่างชุ่มเลือดของธีรกรเอาไว้แน่น ร้องไห้อาบแก้มนวล
“รีบพานายธีไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ” คมสันต์ได้สติที่สุด จึงรีบพาเพื่อนไปโรงพยาบาล
หน้าห้องฉุกเฉิน ทุกคนรออยู่ข้างนอกอย่างใจจดใจจ่อ คนที่ขับรถชนธีรกร ยินดีรับผิดชอบทุกอย่างไม่ได้หนีไปไหน
“ฉันขอโทษนะ” พิจิตราตัดสินใจเอ่ยปากกับรัตนาวดี ถึงแม้จะอยากครอบครองธีรกรเพียงใด แต่เธอก็ไม่อยากให้เขาเป็นอะไรร้ายแรงแบบนี้
“ขอโทษเรื่องอะไรคะ” รัตนาวดีสะดุ้ง หันไปถามใบหน้าเหลอหลา เธอเอาแต่จ้องมองประตูหน้าห้องฉุกเฉิน อธิษฐานให้เขารอดตาย ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างเลยแม้แต่น้อย
“ทุกอย่างเป็นเพราะฉันเองตั้งแต่ต้น จริงๆ แล้วธีเขารักเธอมากนะ ที่ฉันพูดออกไปเพราะว่าฉันแอ
