เธอจำเขาไม่ได้ แต่คิดว่าในเวลาที่เธอจำอะไรไม่ได้ในตอนนี้ เขาคือที่พึ่งเดียวของเธอ
“ฝันเป็นคนยังไงเหรอคะ” เธอเอ่ยถามเมื่อเขากดเธอนอนลง คนตัวสูงใหญ่กลับเบียดขึ้นมานอนกอดเธอด้วย เธออยากผลักไสเพราะประหม่า แต่อ้อมแขนของเขาอุ่นดี เธอเลยคลายจากความเกร็งลง
“เป็นผู้หญิงที่หื่นมากเลยล่ะ โอ๊ย!” ปราบร้องเสียงหลงเมื่อโดนบิดเข้าให้ เธอมองเขาตาเขียว ชายหนุ่มเพิ่งรู้ตัวว่านอกจากได้เมียความจำเสื่อมแล้วยังได้เมียดุเหมือนเสือกลับมาด้วย
“พี่พูดจริงๆ นะ บิดพี่เสียเนื้อเขียว” เขาโอดครวญ
“เอาความจริงสิคะ เรื่องหื่น ฝันว่าพี่ปราบน่าจะหื่นกว่า” เธอพยายามแทนตัวเองด้วยชื่อที่เขาบอก และเรียกเขาให้ชินปาก
“ฝันเป็นคนน่ารัก ขี้อ้อน ชอบลากพี่ไปกินบนเตียง โอ๊ย! หยิกพี่อีกทำไมครับ”
“ทำไมพี่ปราบต้องเน้นว่าหื่นด้วยคะ” เธอหน้างอใส่เขา ในขณะที่เขา ดูดดุนปากอิ่มสวยเบาๆ เธอเบี่ยงหลบเมื่อโดนรังแก
“ปวดหัวอยู่อีกไหม” เขาดึงเ
