"Vito, hello—" Nabitin sa ere ang pagtawag ni Sabrina sa nobyo nang tila nakita niyang napatingin na ito sa kanya pero para bang wala lang rito 'yon at hindi siya nakita. Tumalikod pa nga't nagtuluy-tuloy sa paglalakad.
Umaga no'n ng Lunes at kadarating lang niya sa eskuwelahan. Naglalakad siya sa pathway nang mamataan si Vito sa unahan na naglalakad din marahil patungo sa classroom nila kaya tinawag niya ito pero hayun na nga. Para bang tiningnan lang siya nito saglit pero nagkunwaring hindi siya nakita at nagtuluy-tuloy pa rin sa paglalakad.
Hindi maiwasang makaramdam ni Sabrina ng lungkot. Bakit kaya ganito? Noong isang araw lang parang ang saya-saya nila at sa unang pagkakataon ay may nangyari pa nga sa kanila, inialay niya ang kanyang sarili dito nang buong-buo...
O hindi kaya 'yon
