27.เป็นห่วงแทบบ้า หวาน

1325 Words

27 "เร็วกว่านี้ได้มั้ย" ฉันเร่งคนขับรถที่ขับเหมือนกับเต่าเดินอย่างงั้นหรือเพราะว่าตอนนี้ใจฉันมันไปถึงที่นั้นแล้วก็ไม่รู้ "ครับคุณหนู" ว่าแล้วพี่การ์ดก็เหยียบคันเร่งมิดไมล์เลย ตึก ตึก ตึก พอรถเลี้ยวเข้าจอดฉันก็เปิดประตูวิ่งไปเลยพวกพี่การ์ดวิ่งแทบไม่ทัน ฉันกดลิฟต์ซ้ำๆรู้สึกว่ามันช้ากว่าทุกทียังไงไม่รู้ ติ๊ง! ตึก ตึก ตึก ฉันพุ้งออกจากลิฟต์วิ่งตรงไปที่ห้องท้ายสุดทันที ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ดๆ "เปิดสิว่ะๆ " ฉันกดรหัสสามสี่รอบประตูก็ไม่ยอมเปิด ฉันค้นหาคีย์การ์ดในกระเป๋ามาเปิดก็ไม่ได้ เขาเปลี่ยนรหัสหรอ? ทำไมต้องเปลี่ยน ตึง ตึง ตึง! "ไบรอันต์! ไบรอันต์ อยู่มั้ย เปิดประตู ฮืออ" ตึก! ตึก! ตึก! ฉันไม่ได้เคาะประตูแต่ฉันทุบมันอย่างบ้าคลั่งต่างหาก ตอนนี้ใจฉันร้อนรุ่มไปหมด แอด~~~ ประตูเปิดออกพร้อมกับร่างสูงที่คุ้นเคย ฉันกวาดสายตามองตามร่างกายคนข้างหน้าว่ามีบาดแผลตรงไหนมั้ยแล้วมันก็ทำให้ฉันโล่

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD