30
รุ่งเช้าที่แสนจะสดใสลืมตาตื่นขึ้นมาก็เจอกับนางฟ้าของผมนอนหลับตาพริ้มซุกหน้าอยู่กับอก นานแค่ไหนแล้วที่ตื่นมาบนเตียงว่างเปล่าไม่มีคนตัวเล็กนอนข้างๆแบบนี้ ไม่เสียงแจ้วๆบ่นนั้น บ่นนี้ อ้อนนั้น อ้อนนี้ให้ฟัง ตั้งแต่ไปส่งยัยปีศาน่ารักไว้ที่บ้าน ผมก็ไม่มีเวลาไปหาเลย ไม่ใช่แต่ไปหาเวลาทักไลน์ โทรหาก็ยังไม่มี เธอไม่รู้หรอกว่าผมคิดถึงแค่ไหนได้แค่ดูรูปในเวลาเหนื่อยมากๆแค่ไม่กี่นาทีก็ต้องทำงานต่อ จะเล่าเรื่องมันก็ยาวแต่ผมจะสรุปให้ฟังแล้วกัน
'เหมย'ทุกคนคงรู้จักเธอดี เธอคือแฟนเก่าที่กลับมาจากต่างประเทศและมาขอคืนดีกับผมแต่ผมไม่ได้ตกลงนะบางคนยังอาจจะงงกับเรื่องนี้อยู่ ผมไม่ได้ตอบตกลงคืนดีกับเธอแค่รู้สึกดีใจมั้งที่ได้เจอกับเธออีกครั้งอารมณ์มันก็เลยพาไปนิดหน่อยผมไม่ได้แก้ตัว ผมเลวจริง! จนยัยปีศาจเข้าโรงพยาบาลแต่ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยนั้นแหละผมถึงคิดได้ว่าคนที่ผมต้องการจริงๆคือยัยปีศาจ
'อาแสบ'เป็นกรรมการ
