เช้าวันรุ่งขึ้น
ยศสรันลืมตาขึ้น มองไปเห็นเปมนีย์กำลังหลับสนิท เวลาเธอหลับไหล ดวงหน้าสวยหวานยังดูอ่อนเยาว์ไม่ต่างจากตอนที่เธอเป็นนักศึกษา เขาเองก็หาเรื่องไปกินข้าวที่คอนโดซึ่งให้เธอพักอยู่บ่อยๆ แล้วยังใช้ความสามารถด้านภาษาเสนอตัวเองเป็นติวเตอร์ช่วยติววิชาภาษาอังกฤษให้เปมนีย์ หวังจะได้ใกล้ชิดเธอบ่อยๆ แต่ในเวลานั้นเขาเองก็ยังรู้สึกสับสน ไม่แน่ใจนักว่ารู้สึกกับเปมนีย์อย่างไรกันแน่
เมื่อคืนเธอคงเพลียจนหมดแรงเพราะเขา เช้านี้ยศสรันจึงไม่อยากปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมาทำหน้าที่ของแม่เช่นทุกวัน มือหนาค่อยๆ จับท่อนแขนเรียวที่วางอยู่บนแผ่นอกของเขาออกเบาๆ เกรงว่าคนหลับจะรู้สึกตัว
แล้วค่อยๆ ยกท่อนขาขาวเนียนที่พาดมาทับช่วงเอวสอบของเขาออกอย่างระวัง ยศสรันยันกายขึ้นมานั่ง จากนั้นไล่สายตาไปตามผิวขาวเนียนละเอียดของเปมนีย์ นึกก่นด่าตัวเองที่เมื่อคืนเขากินเธออย่างตระกละตระกลาม ทำให้ผิวสวยๆ เป็นรอยแดงเถือกตั้งแต่
