“เดี๋ยว ฉันมีอะไรจะให้เธอ” ร่างบางสวยหมุนกลับมามองเขา ยศสรันก็ยื่นถุงกระดาษแบรนด์ดังจากห้างหรูที่ไปมาด้วยกันให้เธอ
“ฉันซื้อชุดเดรสสำหรับเธอใส่ไปงานโรงเรียนมากให้ เราจะได้ใส่เป็นธีมเดียวกัน”
เปมนีย์รับถุงมาพอเปิดดูก็เห็นชุดเดรสสีขาวเรียบหรูจากแบรนด์ดังที่ขึ้นชื่อว่าแพงหูฉี่แต่ก็สวยถูกใจมาก ลืมไปว่าคนอย่างเขามีเทสในการเลือกของดีมากๆ
“สวยจัง แต่คงแพงมาก คุณยศไม่น่าต้องเสียเงินเยอะเลยนะคะ ฉันเกรงใจค่ะ” แต่ก็ยอมรับว่าชุดที่เขาเลือกมาเห็นครั้งแรกก็สวยถูกใจ
เห็นแม่ของลูกยิ้มพอใจแบบนี้คนเลือกก็หัวใจพองโต แต่อดแกล้งไม่ได้ “ไม่เป็นอะไรเธอเป็นแม่ของลูกฉันนี่ แค่นี้ถือว่าเล็กน้อย”
“ขอบคุณมากนะคะ ชุดสวยถูกใจค่ะ”
“ถ้าถูกใจ งั้นเปลี่ยนจากคำว่าขอบคุณ เป็นจูบฉันดีกว่าไหม” เปมนีย์มองหน้าเขาแล้วผงะอยากจะกลืนคำว่าขอบคุณลงคอไป
มือหนาของเขาวางแหมะที่เอวบางกำลังเบียดเนื้อตัวเข้ามาหาเพื่อทวงรางวัล แต่ก็
