เปมนีย์เห็นอาการของผู้ชายทั้งสองคน และพ่อของลูกเธอก็ยังแอบร้ายไม่แผ่ว เปมนีย์มองค้อนยศสรันไปทีหนึ่ง แล้วแกล้งแซวเขา “ฉันเป็นแม่ของลูกคุณก็จริง แต่ไม่ใช่ภรรยาจริงๆ ของคุณสักหน่อย คุณพูดแบบนี้ว่าฉันเป็นภรรยาคุณก็ตัดโอกาสฉันหมดเลยสิคะ”
ยศสรันไม่ได้ขำด้วย เขาจับมือเธอเดินห่างออกมาแล้วบอกว่า “เธอไม่รู้อะไร เจสรายงานฉันหมดแล้ว นายประกาสิทธิ์นี่ท่าทางสุภาพแต่จริงๆ แล้ว มันเป็นเสือซุกตัวพ่อ ซุกทั้งเมียเก็บเด็กนักศึกษาไว้เพียบ เธอชอบหรือไง ทางที่ดีอย่าเอาตัวเข้าไปใกล้ดีกว่า เชื่อฉันแล้วจะไม่เสียใจ” ตอนที่เขาเดินเข้ามาในห้องที่เต็มไปด้วยผู้ปกครองยังเห็นสายตามันมองผู้หญิงของเขาตาหวานเชื่อม นึกไม่ออกเลยว่าวันนั้นที่สระน้ำมันจะแอบมองเธอด้วยสายตาทะลุทะลวงเหมือนเครื่องเอกซเรย์ขนาดไหนถึงได้ฝากนามบัตรมากับหญ้าหวาน
เปมนีย์ขมวดคิ้วมองคนตรงหน้าอย่างหมั่นไส้ “ทำอย่างกับคุณยศไม่เคยเลี้ยงเด็กนักศึกษาไว้เป็นคู่
