เปมนีย์ปฏิเสธเธอไม่คุ้นชินเส้นทางที่เมืองไทย แต่เพื่อนของเธอคนนี้เกิดและโตที่หัวหิน ถึงจะบินไปเรียนที่เกาหลี และทำงานที่นั่นมาหลายปีก็ยังมีความชำนาญเส้นทางมากกว่าเธอ
“ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันไม่ชินเส้นทาง เดี๋ยวไปกับเพื่อนก็ได้ค่ะ ขากลับให้เขาแวะมาส่งที่บ้าน”
คนตัวสูงพยายามเก็บซ่อนอารมณ์ไม่พอใจ“ก็ตามใจ ว่าแต่จะกลับดึกไหมคืนนี้ฉันจะได้พาลูกเข้านอนเอง” ยศสรันทำเป็นตกลงง่ายๆ แต่ในใจอยากถามออกไปเหลือเกินว่าเพื่อนเธอเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
“อืมม ไม่น่าจะดึกมากนะคะ” เปมนีย์ทำหน้านึกคิดก่อนจะตอบออกมา
พอดีหญ้าหวานที่เพิ่งเล่นสนุกกับการปั้นเสร็จแล้วผ่านมาได้ยินเข้า“คุงแม่จะไปไหนหรอคะ” หญ้าหวานวิ่งมาพร้อมกับไปกอดเปมนีย์ คนเป็นแม่อ้าแขนรับร่างอวบๆ ไว้แล้วดึงเข้ามากอด ทอดสายตามองอย่างรักใคร่เอ็นดู
“ปั้นดินน้ำมันเสร็จแล้วหรอจ๊ะ” เพราะเด็กเล็กควรฝึกเรื่องกล้ามเนื้อมือเธอจึงให้เด็กๆ ลองปั้นสัตว์และผลไม้
“เสร
