“อื้อ ปล่อยฉันนะ อื้อ คนบ้า พูดไม่รู้เรื่อง” เปมนีย์ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของยศสรัน แต่ยิ่งพยายามหนีริมฝีปากของเขาเท่าไร ยศสรันก็ยิ่งรุกรานเธอมากเท่านั้น เธอกลัวเหตุการณ์แบบนี้มาตลอด เธอไม่อยากเป็นเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ยศสรันเบื่อแล้วก็มีวิธีจัดการพวกเธอให้ออกไปจากชีวิตเขาดูไร้หัวใจเวลาที่ต้องจัดการกับผู้หญิงรอบกายพวกนั้น
แขนข้างหนึ่งของยศสรันกอดเปมนีย์ไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างก็ทำหน้าที่สำรวจร่างกายของเธอตามอำเภอใจ แค่นึกภาพว่าร่างกายนี้ถูกผู้ชายคนอื่นสัมผัสเขาก็อยากจะฆ่าผู้ชายคนนั้นให้รู้แล้วรู้รอด ชายหนุ่มจูบรุนแรงขึ้นตามแรงโกรธของตัวเอง พร้อมกับลูบคลำเธอทั่วทั้งตัว
“อ๊ะ! อย่า” เปมนีย์เผลอร้องออกมาเมื่อถูกสัมผัสหน้าอกด้วยความรุนแรง อีกฝ่ายจึงได้จังหวะสอดลิ้นเข้าไปในปาก ตอนนี้เธอแทบปฏิเสธเขาไม่ได้แล้ว!
“คุณยศอย่าค่ะ”
ยศสรันจัดการอุ้มเปมนีย์มาที่เตียงก่อนจะลงมือพรมจูบเธอไปทั้งตัว พร้อมกับค
