“คุณจะไปทำไมคะ รีบไปทำงานของคุณเถอะ” เปมนีย์มองค้อนยศสรันตาเขียว เธอพยายามจะแย่งเปิดประตูรถกับเขา
“ก็วันนี้ฉันไม่ได้มีงานด่วน ฉันไปส่งลูกด้วย ” ถึงด่วนถ้าใจไม่อยากไปเขาก็ไม่ไป ตอนนี้หัวสมองเขาหยุดคิดเรื่องเงินๆ ทองๆ มันกำลังคิดวิธีง้อเมีย อีกอย่างวันนี้เขาอยากไปส่งลูกด้วยเพราะไม่ได้ไปส่งลูกเองมาพักใหญ่เ” ประโยคสุดท้ายยศสรันหันไปพูดกับยี่หวาและหญ้าหวาน “พ่อไปส่งนะครับ”
“ดีใจจังค่ะ วันนี้คุงพ่อกับคุงแม่ไปส่งหนูสองคนเลยนะคะ เย่ๆๆ ดีใจที่สุดเลย” ยี่หวาพูดขึ้นพร้อมกระโดดตัวอวบๆ โลดเต้นด้วยความดีใจ แล้วก็หอบ หญ้าหวานชูนิ้วโป้งสองข้างให้ยศสรัน เธออยากมีพ่อแม่ไปส่งพร้อมหน้า
“เห็นมั้ย ลูกอยากให้ฉันไปส่ง เธอก็รีบไปขึ้นรถได้แล้วเดี๋ยวก็สายหรอก” ยศสรันพูดกับเปมนีย์และบอกให้เธอไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ เธอทำหน้าไม่พอใจ แต่ไม่อยากทะเลาะกับเขาต่อหน้าลูก เพื่อลูกคนเป็นแม่ทนได้ทุกอย่าง ก่อนจะเดินไปเปิดประต
