เพียงเสี้ยวนาที เธอได้ยินเสียงบางอย่าง เสียงที่แตกต่างจากความเงียบในปราสาท เธอได้ยินเสียงคลื่นทะเลกระทบชายฝั่งดังแว่วเข้ามาในโสตประสาท พร้อมกับกลิ่นเค็มอ่อนๆ ของน้ำทะเล และเสียงต้นไม้ที่พลิ้วไหว เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย รู้สึกถึงความเย็นของลมที่พัดผ่านผิว
“คุณพาฉันมาทะเลหรือ” แมรี่ถามทั้งที่ยังหลับตาอยู่
“อย่าเพิ่งลืมตานะ อีกนิดเดียว” เฮนรี่พูดเสียงนุ่ม แมรี่หลับตาตามคำสั่งของเขา เธอเริ่มรู้สึกถึงทรายละเอียดที่รองรับปลายเท้าของเธออยู่
“ตอนนี้คุณลืมตาได้แล้ว” เสียงเฮนรี่ดังขึ้นใกล้หู
เมื่อเธอลืมตา เธอเห็นภาพทะเลกว้างใหญ่ปรากฏตรงหน้า น้ำทะเลสีครามเข้มตัดกับขอบฟ้าที่ทอดยาวสุดสายตา แมรี่ตะลึงในความงดงามที่เธอไม่เห็นมานานนับร้อยปี ส่วนมากแล้วเฮนรี่จะพาเธอไปยังป่าและน้ำตก ครั้งนี้เขากลับพาเธอมาทะเล มันทำให้เธอทั้งประหลาดใจและดีใจเป็นอันมาก เธอหันไปมองเฮนรี่ซึ่งยืนอยู่ข้างเธอ ดวงตาสีแดงของเขาเปล่ง
