บทที่ 28
สืบหาความจริง
คำถามของฉันมันคงทำให้เปตองลำบากใจเพราะเปตองนั่งเงียบไปเกือบ 5 นาที เขาจมอยู่กับความคิดก่อนจะหันมายิ้มให้ฉันแล้วจับมือฉันบีบเบาๆ จนฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง
"เป็นเพื่อนกันนี่แหละดีแล้ว เชื่อเถอะว่าทุกช่วงเวลาของมุกจะมีเราอยู่ด้วย ถ้าเราคบกันเราเป็นคนที่รักฝังใจเราไม่รู้อนาคตข้างหน้ามันจะเป็นยังไงถ้าเลิกกันเรากลัวใจตัวเองกลัวว่า... จะตัดใจจากมุกไม่ได้ แต่ถ้าเราเป็นเพื่อนกันไม่ว่ายังไงสถานะนี้มันก็จะทำให้เราสองคนผ่านมันไปด้วยกัน"
พอฉันได้ยินแบบนี้ฉันก็สบายใจ สบายใจมากๆ อย่างน้อยเปตองก็คือเพื่อนจริงๆ เปตองขับรถมาส่งฉันที่บ้านเขานั่งคุยกับฉันอยู่สักพักก่อนจะขอตัวเดินทางกลับเพราะน้องสาวกำลังปวดหัวกับการติวสอบ เขาจึงต้องกลับไปช่วยติวให้น้องตามคำสั่งของคุณพ่อคุณแม่
ส่วนฉันก็ต้องเริ่มอ่านหนังสืออย่างจริงจังเดือนหน้าฉันจะต้องสอบ ปิดเทอมจะได้ไปเที่ยวกับครอบครัว ฉันมีความฝันแ
