“วันนี้ออกแต่เช้าเลยนะพี มาทานข้าวต้มกับแม่ก่อนสิ” คุณนายเฟื่องฟ้าเอ่ยกับบุตรชาย ขณะที่พีรพลเดินลงมาจากบันได
“วันนี้ผมมีประชุมแต่เช้ากับลูกค้ารายใหญ่ครับแม่ ขอตัวก่อนนะครับ” ลูกชายคนโตยิ้มกว้างให้มารดา แล้วก้มลงจุ๊บเบาๆที่แก้มของมารดา
“เจ้าพีทเจ้าแพทเป็นยังไงบ้าง” ท่านรองพลรัตน์ถามถึงหลาน
“เห็นหนุงหนิงว่าสนุกกันใหญ่เลยครับ ผมขอตัวนะครับ” พีรพลยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู แล้วรีบร้อนเดินออกไป
“ช่วงนี้ตาพีออกแต่เช้า กลับก็ดึกนะคุณ ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง ทำบริษัทเล็กๆก็พอแล้ว จะขยายกิจการขยายตลาดอะไรนักก็ไม่รู้ เดี๋ยวก็ไม่มีเวลาให้ลูกให้เมียหรอก” คุณนายเฟื่องฟ้าบ่นไปถอนหายใจไป
“ไม่มีเวลาให้แม่มากกว่ามั้งคุณ” ท่านรองพลรัตน์กระเซ้าภรรยา
“คุณก็...ฉันรู้หรอกน่าว่าลูกเราโตแล้ว เราบังคับอะไรเขาไม่ได้ ก็ได้แต่เป็นห่วง แล้วก็มองอยู่ห่างๆนี่แหละ...นี่ก็ห่วงยายพิมพ์ จะแต่งงานอยู่วันนี้วันพรุ่งแล้ว ยังทำต
