“เอ่อ...” พิมพ์รพีพรมีอาการติดอ่างในทันที
“ทำได้ไงอะปลัดเมฆ ให้ยายพิมพ์ยอมเรียกพี่ได้ ฮ่าๆ” พีรพลถามจบก็หัวเราะเสียงดัง พิมพ์รพีพรถลึงตาใส่พี่ชายตนเอง แล้วหันไปจิกสายตาให้คนตัวโตที่นั่งอมยิ้มน้อยๆ
ทำได้ไงน่ะเหรอ แค่คิดเธอก็วูบวาบไปทั้งตัวอีกแล้ว
“พิมพ์เป็นคนเรียกเองแหละ พิมพ์โตพอจะรู้ว่าอะไรควรไม่ควรหรอกน่า ถ้าไม่เรียกอย่างนี้ เดี๋ยวพี่พีกับย่าก็มาบ่นให้พิมพ์อีก พิมพ์ไม่อยากฟัง” คนที่ถูกเรียกพี่เลิกคิ้วสูงสบตากลมโต แต่พิมพ์รพีพรเบือนหน้าหนีไม่ยอมสบตาด้วย
“ก็ดีแล้วรู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่” ย่าพรเอ่ยยิ้มๆ
“ลูกค้ากรุ๊ปเสาร์อาทิตย์ที่พี่ยกเลิกไป พี่ให้แพ็คเกจมาพักฟรีได้สองคืนจ้ะพิมพ์ ให้เลือกมาช่วงไหนก็ได้ภายในหนึ่งปี แต่ต้องโทรมาแจ้งล่วงหน้าก่อน ลูกค้าเขาก็โอเค ไม่มีปัญหาอะไรจ้ะ” นิชาอธิบายรายละเอียดให้พิมพ์รพีพรสบายใจ
“อ้อ...ขอบคุณพี่หนุงหนิงที่ช่วยแก้ปัญหาให้นะคะ เก่งอย่างนี้มาทำบ้านน
