“ฟังพี่นะ” พิมพ์รพีพรยกมือขึ้นปิดหูทันที ปลัดเมฆาส่ายศีรษะยิ้มๆ
ร่างใหญ่เอนตัวลงบนที่นอนกว้างที่โรยไว้ด้วยกลีบกุหลาบสีแดง ขณะที่ยังกอดร่างของพิมพ์รพีพรไว้บนอก ก่อนจะพลิกร่างตัวเองทาบทับตรึงร่างคนตัวเล็กไว้ คนถูกทับกำลังจะอ้าปากพูด ก็ต้องอ้าปากค้าง เมื่อปลัดเมฆาขู่ขึ้นมา
“ถ้าพิมพ์โวยวายไม่ยอมฟังสิ่งที่พี่จะพูด พี่จะจัดการพิมพ์เหมือนคืนนั้นอีก” พิมพ์รพีพรหุบปากลงทันที หญิงสาวเบี่ยงหน้าไปด้านข้าง ไม่กล้าสบตาคนขู่
“พี่ไม่รู้ว่าพิมพ์ประมวลผลความคิดเรื่องของเรา แล้วสรุปออกมาว่ายังไง แต่สำหรับพี่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นจนถึงวันนี้ มันไม่ใช่เกม แต่เอ่อ...มันอาจจะมีบ้างช่วงแรกในเรื่องอยากเอาชนะ ก็วันนั้นที่เป็นเรื่องกันในกระท่อม พิมพ์พูดเหมือนไม่ยินดียินร้ายกับสิ่งที่เกิดขึ้น พี่เลยหงุดหงิดนิดหน่อย”
“แล้วจะมาหงุดหงิดพิมพ์เรื่องอะไร พิมพ์เสียหายนะไม่ใช่พี่เมฆ” หญิงสาวเงยหน้าสบตาปลัดเมฆา
“ก็ผู้หญิงอะ
