“เดินไหวไหมพิมพ์” ปลัดเมฆาถือตะกร้าเดินตามหลังภรรยาไปตามแปลงผัก พิมพ์รพีพรหันมามองสามีด้วยสายตาคาดโทษ ก็เมื่อคืนกว่าจะได้นอนเขาเล่นเก็บสถิติจนเธอเมื่อยล้าไปทั้งตัวจนต้องตื่นสาย คนถามยิ้มกว้างอย่างล้อเลียน เลยได้ค้อนวงใหญ่มาหนึ่งที หญิงสาวหันไปมองคนงานที่กำลังทำงานกันอยู่
“จำปาเป็นไงบ้างนายลั่น” พิมพ์รพีพรถามนายลั่นที่กำลังพรวนดิน นายลั่นลุกขึ้นถอดหมวกออกแล้วยิ้มให้พิมพ์รพีพร
“ดีขึ้นมากแล้วครับคุณพิมพ์ ขอบคุณมากนะครับ” นายลั่นยกมือไหว้พิมพ์รพีพร หญิงสาวรับไหว้
“ดีแล้ว ถ้าหายดีแล้ว ให้จำปาไปช่วยงานแพ็คผักช่วยป้าสมใจอย่างเดียวเลยนะ ไม่ต้องมาทำงานในแปลงแล้ว”
“ครับ คุณพิมพ์” นายลั่นรับคำแล้วนั่งลงทำงานต่อ ปลัดเมฆาเดินยิ้มตามหลังภรรยาต้อยๆ
พิมพ์รพีพรเดินตรวจความเรียบร้อยของบ้านนาเปี่ยมรักไปเรื่อย เมื่อเดินเข้าสู่บริเวณสวนที่มีต้นไม่ใหญ่ขึ้นเรียงรายอยู่ ปลัดเมฆาก็สาวเท้าเร็วเดินคู่หญิงสาว
