“พี่นับ” มือนุ่มแสนอบอุ่นที่จับมือสั่นๆ ของเขาทำให้นับเงินได้สติ
“ในระยะนี้ขอให้ญาติดูแลคนป่วยให้ดีนะครับ กำลังใจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด” ประโยคของคุณหมอดังก้องอยู่ในโสตประสาทหูของนับเงิน เขาเดินออกมาจากห้องของคุณหมอเหมือนคนสติหลุดหลอย
นับเงินเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างเตียงน้องสาวด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยอย่างเห็นได้ชัด นิตาลืมตาขึ้นมองพี่ชายก่อนจะยิ้มให้
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิพี่นับ ดูทำหน้าเข้าสิ ไม่เอาค่ะ ยิ้มสิคะ” นิตาใช้นิ้วชี้จิ้มที่มุมปากทั้งสองด้านก่อนจะยิ้มกว้างให้พี่ชาย นับเงินยิ้มตามแต่สีหน้าของเขาเศร้านัก
“ป่วยหนักขนาดนี้ทำไมไม่บอกพี่” เสียงของนับเงินสั่นสะท้าน
“นิรู้ตัวเองดีว่าคงอยู่ได้อีกไม่นานค่ะ เลยอยากจะทำทุกอย่างให้พี่ชายของนิมีความสุขที่สุด ทำทุกอย่างให้พี่ชายที่นิรักมีความสุขมากที่สุด มันคงดีมากจริงๆ ที่เห็นพี่นับได้แต่งงานกับผู้หญิงที่พี่แอบรักมานานหลายปี” น้ำเสียงของนิตาสั่
