“แจ้งริกาด้วย” รัสเลิกคิ้ว และได้แต่เก็บความคิดที่ไม่เห็นด้วยไว้ในใจ เพราะเรียกริกามีแต่ปัญหา แต่ถ้าเรียกลัดลดานี่สิถึงจะเข้าท่า “ริกา” ภีมะเข้าใจความคิดของรัสดี เขาจึงย้ำอีกครั้งเพื่อให้รัสมั่นใจว่าเขาไม่ได้เอ่ยผิดคนอย่างแน่นอน สั่งการสั้นๆจบ ภีมะก็เดินออกกำลังกายต่อ
ตั้งแต่ที่ฟื้นมาและรู้เรื่องราวต่างๆ ภีมะก็ปฎิบัติตนในระเบียบของหมออย่างเคร่งครัด เวลากิน เวลานอน เวลาออกกำลังกาย เขาไม่บิดพลิ้วแม้แต่วินาทีเดียว ทำให้เวลาสั้นๆภีมะฟื้นคืนร่างกายได้มากกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ซึ่งเป็นที่พอใจของทุกฝ่าย
ณิชายืนนิ่งอึ้ง คนที่ก้าวลงมาจากรถและกำลังเดินตรงมาที่เธอ นั่นก็คือเขา
ภีมะมองไปยังร่างบอบบางโดยที่ไม่ต้องสอดส่ายสายตามองหาให้ลำบาก สายตาเขาก็เห็นเธอโดยทันที สำหรับณิชาแล้ววันเวลาแค่เดือนเดียวเหมือนเป็นปีเลยทีเดียว
“ขอบคุณสำหรับการต้อนรับ” ภีมะเมื่อเดินมาใกล้ณิชาเขาหยุดข้างเธอและหันไปกล่าวก
