เสียงว้าวดังก้องจากผู้คนนับร้อย ณิชาหันไปมองภีมะเหมือนกับเหนือสมุทรที่มองภีมะอยู่ก่อนแล้ว การกระทำของภีมะชัดเจนอย่างมาก
“พี่ทำอะไร” ณิชาหันไปกระซิบถามภีมะ การกระทำของภีมะเป็นการกดเหนือสมุทรท่ามกลางคนนับร้อย
“อย่าลืมคำสัญญาของเธอสิ...ณิชา” ณิชามุ่นคิ้วอย่างไม่พอใจ แต่ก็ไม่อาจพูดอะไรได้อีก ภีมะจะร้ายกับใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่กับพี่เหนือ ควับ! ณิชาไม่พอใจจนทนไม่ไหวแล้ว เธอลุกจากเก้าอี้ เพื่อที่จะเดินจากไป
ควับ! “จะไปไหน” ภีมะคว้ามือเธอไว้
“ห้องน้ำได้มั้ยคะ” ภีมะพยักหน้าและหันไปมองริกา ริกาเข้าใจความหมายในสายตานั้น เธอจึงลุกจากเก้าอี้เดินตามณิชาไป
“คนบ้า ทำไมถึงเป็นคนเอาแต่ใจขนาดนี้นะ” ณิชาที่เข้ามาในห้องน้ำเพียงลำพังเธอมองเงาสะท้อนตัวเองในกระจก เมื่อมองตัวเองก็อดไม่ได้ที่จะคิดทบทวนว่าเธอสามารถทำได้ตามสัญญาที่ให้ไว้กับเขาหรือไม่
เธอสามารถร่วมมือกับเขาทำลายคนทั้งโลก แต่ต้องไม่ใช่พี่เหนื
