ภาพบาดใจ...1
511 Words
บนเตียงนอนที่ที่ควรจะมีแค่เพียงสาธิตคนเดียว ตอนนี้มีร่างของสาธิตกำลังนอนก่ายกอดผู้หญิงอีกคน ผู้หญิงคนนั้นมีเรือนผมสีน้ำตาลยาวสลวย ตอนที่ดูในรูปเธอดูไม่ออกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แต่พอได้เห็นหน้าใกล้ๆ เธอจำได้แล้ว เธอจำได้ดีว่าเธอคือ ระวี เพื่อนร่วมงานที่สาธิตเคยแนะนำให้เธอรู้จักเมื่อเดือนก่อน จากเพื่อนร่วมงาน ทำไมตอนนี้ทั้งคู่ถึงได้เปลือยกายภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน
น้ำตาของพลอยใสไหลออกมาอาบสองแก้ม ความเจ็บปวดแล่นไปทั่วร่างจนเธอแทบจะทรงตัวไม่อยู่ หัวใจของเธอแตกสลายไม่มีชิ้นดี ความรักความเชื่อใจที่เธอมีให้สาธิตมาตลอดสามปีกลายเป็นความว่างเปล่า ภาพความทรงจำดีๆ ที่เคยมีด้วยกันพรั่งพรูเข้ามาในหัว แต่ทุกอย่างก็เลือนหายไปเมื่อเทียบกับภาพที่เห็นตรงหน้า เธอไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ ว่าสาธิตจะกล้าทำกับเธอแบบนี้กับเธอ คำพูดของเขาที่ผ่านมามันคงเชื่อไม่ได้เลยสินะ เขาบอกอยู่ตลอดว่าเขารักเธอเพียงคนเดียว แต่สิ่งที่เธอเห็นตอนนี้ถ้าเขารักเธอเพียงคนเดียว เขาจะไม่มีวันทำแบบนี้อย่างเด็ดขาด
พลอยใสเงียบอยู่สักพัก ในขณะที่สาธิตและระวีก็ตกใจไม่ต่างกัน เพราะทุกคนไม่คิดว่าพลอยใสจะมาที่นี่ และความจริงเรื่องที่สาธิตและระวีแอบมีความสุขลับหลังพลอยใส มันจะถูกเปิดเผยขึ้นในเวลาไม่นาน ก่อนที่ทั้งสองคนจะแต่งงานกัน ระวีนั้นไม่ได้ต้องการที่จะคบกับสาธิตจริงจัง เธอแค่ต้องการหาความสุขกับสาธิตเท่านั้น เพราะที่จริงแล้วเธอก็มีสามีอยู่แล้ว ส่วนสาธิตเขาก็เป็นคนที่ไม่รู้จักหักห้ามใจ ไม่สามารถทนรอวันแต่งงานได้ เขาเลยเลือกที่จะหาความสุขโดยไม่สนใจว่า หากวันหนึ่งพลอยใสรู้เธอจะเสียใจมากแค่ไหน
"เอ!! คุณกล้ามากเลยนะที่กล้าทำแบบนี้กับฉัน" พลอยใสเอ่ยออกมาด้วยความเจ็บปวด สายตาของเธอที่มองไปที่สาธิตมันเต็มไปด้วยความผิดหวัง เสียงเรียกนั้นทำให้ร่างบนเตียงสะดุ้ง สาธิตรีบลุกขึ้นมาอย่างลนลาน ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นพลอยใสยืนอยู่ที่ปลายเตียง
"พลอย! คุณมาได้ยังไง ฟังผมก่อนนะผมอธิบายเรื่องนี้ได้" สาธิตพยายามจะอธิบาย แต่พลอยใสกับส่ายหน้าน้อยๆ เขาจะอธิบายอะไรมันก็ไม่สามารถแก้ไขภาพตรงหน้าได้หรอก คำพูดใดๆ ก็ไม่สามารถลบล้างความจริงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าได้ อย่าพยายามแก้ตัวอีกเลย
ระวีเองก็รีบคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว พลอยใสไม่อยากฟังคำโกหกอีกต่อไป เธอแค่ต้องการจบทุกอย่างให้เร็วที่สุด
- Writer
