เขาโอบร่างเล็กเข้ามากอดแน่น เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา ดวงตากลมใสสั่นระริกด้วยความสับสน เพราะตอนนี้ร่างกายของเธอมันมีทั้งความรู้สึกหวั่นไหวและปรารถนา ซึ่งมันไม่ควรเกิดความรู้สึกนั้นเลยสักนิด
“หยุดเถอะค่ะ” เธอเอ่ยเสียงสั่น คล้ายจะถาม คล้ายจะห้าม แต่กลับไม่มีคำใดหยุดมืออุ่นที่กำลังลูบไล้แผ่วเบาตามไหล่และแผ่นหลังของเธอได้ มือของเขายังลูบไล้ไปมาอยู่ทั่วบริเวณอย่างสะเปะสะปะ
"ไม่ต้องคิดอะไรอีกต่อไป เรามาหาความสุขด้วยกันเถอะ" นาวินก้มลงกระซิบชิดหู ความอบอุ่นจากแววตาและน้ำเสียงทำให้พลอยใสค่อยๆ คลายความกังวล แทนที่ด้วยการยอมรับสัมผัสนั้น เธอยกมือขึ้นแตะอกกว้างของเขา รับรู้ถึงจังหวะหัวใจที่เต้นแรงไม่ต่างกัน พลอยใสไม่รู้ตัวว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ นี่เธอเป็นบ้าไปแล้วอย่างนั้นหรือ ทั้งที่เธอบอกว่าเธอไม่เต็มใจ แต่ตอนนี้มือของเธอกำลังแตะอยู่ที่แผงอกกว้างของเขา เธอไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ
นาวินไม่ปล่อยให้หญิงสาวไ
