“พรเพ็ญเป็นเมียคนที่สองของกำนัน เมียแรกเลิกกันไปนานแล้ว เธอเป็นคนกรุงเทพฯเหมือนครูนั่นล่ะ”
“ค่ะ เธอเพิ่งมาวีนที่โรงเรียนเมื่อตอนกลางวัน เรื่องที่ลูกเธอมีรอยแดงที่น่อง เธอคิดว่าพราวตีลูกเธอค่ะ อธิบายเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง ว่าเด็กเดินชนโต๊ะ”
“จะหาคนผิดให้ได้น่ะ คงกลัวผัวด่า”
“แล้ว...บ้านลุงอยู่แถวนี้หรือคะ?” เธอถามอย่างสนใจ ทั้งที่ไม่เคยสนใจเขามาก่อน
“อยู่ที่ท้ายไร่แน่ะ พอดีผมช่วยกำนันดูแลไร่ด้วย ช่วงนี้ขโจรขโมยต่างถิ่นมันเยอะ”
“เลยได้ยินเสียงร้องของพราวใช่มั้ยคะ”
“ก็ครูแหกปากซะขนาดนั้น” เสือกล้ายิ้มมุมปาก นึกเอ็นดูหญิงสาวจนใจเต้นรัว ยิ่งคิดว่าตอนนี้เธอไม่ได้ใส่กางเกงในอยู่ด้วยก็ยิ่งเนื้อเต้น “ตกลงครูจะให้หากางเกงในให้รึเปล่า??”
หากเป็นตอนกลางวัน เขาอาจได้เห็นสองแก้มแดงเรื่อเหมือนลูกตำลึงของเธอ
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ไว้พรุ่งนี้พราวจะมาหาเอง”
“บอกแล้วไงว่าอย่าไปไหนมาไหนคนเดียวอีก”
“ตอนกลาง
