ราเมศเล่าเรื่องทั้งหมด รวมถึงเอกสารและพยานที่ไปสืบเสาะมา ทำให้หลายอาทิตย์ก่อน เขาต้องจมปรักอยู่กับเอกสาร ในขณะที่นายแม่หน้าซีดเผือดลงเรื่อยๆ แล้วทรุดลงไป
“นายแม่”
ราเมศรับร่างของมารดาได้ทัน จากนั้นอุ้มนางไปวางไว้บนเตียง ในขณะที่สิตาลช่วยจัดท่าทางให้นายแม่นอนสบายขึ้น
“สำลีไปเอายาดมมาให้นายแม่”
ดวงตาคู่สวยปราดมองไปเห็นสิ่งของที่นายแม่มาหยาเข้ามาหาแต่แรก มันไม่ได้อยู่ในตู้ แต่ยาพ่นแก้โรคหอบหืดกลับหล่นอยู่ข้างเตียง
“ยาพ่นของราณี”
ถึงราณีจะทำผิด เป็นต้นเหตุทำให้พี่ชายเธอเสียชีวิต แต่เธอก็ไม่ใจดำพอ เพราะจำได้ว่านายแม่บอกว่า ช่วงนี้ ราณีอาการไม่ค่อยดี กำลังป่วยกระเสาะกระแสะ ถึงดูร้อนใจหาคนเร่งรีบเอายาพ่นตามไปให้ลูกสาว
“นายหัวคะ นายแม่คงไม่เป็นอะไรมาก แต่น้องคุณสิคะ นายแม่ห่วงมาก ถึงรีบเข้ามาหายาพ่น”
สิตาลหยิบมันส่งให้เขา ราเมศถอนใจ แล้วร้องเรียกสำลี “สำลีมานี่”
สำลีรีบวิ่งมาหยุดด้วยสี
