สิตาลยิ้มออกมาอย่างโล่งอก แววตาฉายความดีใจจนปิดไม่มิด “จริงเหรอคะบอส” เพราะอยากให้บริษัทมีงานเข้ามา เธอจึงรีบเก็บกระเป๋าตามยุทธนาไปทันที
“โชคดีจริงๆ นะคะบอส”
“ต้องขอบคุณคุณด้วยนะสิ ถ้าไม่มีคุณ ประกิจคงไม่ยอมให้งานเราง่ายขนาดนี้”
“ทำไมต้องขอบคุณสิด้วยคะบอส เรื่องนี้เกี่ยวกับสิเหรอคะ” เธอยังไม่ได้คุยงานกับคุณประกิจ ไม่ได้พรีเซนต์หรือขยับตัวทำอะไร แล้วทำไมยุทธนาต้องขอบคุณเธอด้วย
“ไม่มีอะไร เขาแค่เชื่อมือคุณ เขาอยากให้คุณเป็นคนดูแลงานให้”
สิตาลระบายยิ้มออกมาเบาๆ “แค่นี้นี่เอง”
เมื่อไปถึงโรงแรมนอร์ธ ยุทธนาก็พาไปนั่งรอยังคอฟฟีชอป เขาสั่งน้ำส้มให้เธอ ส่วนตัวเองสั่งกาแฟร้อนมาแก้วหนึ่ง
“คุณประกิจอยู่ไหนคะ” สิตาลเหลียวมองหาลูกค้าผู้มีพระคุณของบริษัท เธออยากขอบคุณเขาจริงๆ
“เดี๋ยวผมโทร.หาเขาก่อน” หนุ่มหล่อสำอางเหลียวมองหาเพื่อนเช่นกัน พลางหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงออกมาเตรียมกดโทร.หาประกิจ
