ราเมศกลับมาที่ห้องอีกครั้ง เขารู้ดีว่าภายใต้ผ้าห่มนวมผืนใหญ่นั้นมีร่างเปลือยของสิตาลนอนอยู่ มันเป็นบททดสอบอันยิ่งใหญ่สำหรับเขา และยิ่งในสถานการณ์เป็นใจเช่นนี้ ในห้องนอนที่มีแค่เขากับเธอสองคน มันช่างเป็นใจ ยั่วยวนให้เขาตบะแตก แต่ว่าเขาไม่ใช่คนเลวแบบพวกมัน
‘กูไม่ได้เลวแบบพวกมึง’
‘ถ้ากูจะได้เขา เขาต้องอยากได้กูด้วย’
ราเมศบอกตัวเอง จากนั้นต้องหมุนตัวเดินออกไป
ทว่าขาสองข้างกลับพร้อมใจกันเดินกลับเข้าไปในห้อง นั่งลงตรงข้างเตียง กลืนน้ำลายอึกใหญ่กับความขาวผ่องที่อยู่นอกผ้าห่ม เขาเองก็อยากเห็นความสวยงามใต้ผ้าห่มให้เต็มๆ ตาสักครั้ง เขารู้ว่าสิตาลสวยงามแค่ไหน หน้าอกอวบ เอวคอดกิ่วคงรับกับสะโพกผาย ผิวเนื้อก็เนียนนุ่มน่าสัมผัส แค่คิดภายใต้เป้ากางเกงมันก็คึกคักอยากจะขอเข้าไปจมลึกในความอ่อนนุ่มของสิตาล ยิ่งคิด ยิ่งเห็น ยิ่งปวดหนึบสุดจะจำทน
‘อยากสิมึง ถ้ามึงทำ มึงเลวไม่ต่างจากพวกมัน’
ราเมศขบกรามแน่น
