ทว่าสิตาลกลับไม่รู้ว่าสิ่งที่เธอกำลังค้นหานั้นเป็นหนทางนำไปสู่ความลับอีกหลายอย่างบนเกาะมุกตะวันแห่งนี้
“งั้นพ่อกับแม่จะรีบไปหาสินะ น่าจะถึงเกือบเย็นนะลูก”
“สิจะรอนะคะ”
เป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูออฟฟิศถูกผลักเข้ามา แต่หญิงสาวคนเดียวที่นั่งอยู่ในสำนักงานกลับไม่ได้ยิน เลยเผลอคุยโทรศัพท์เสียงดังจนทำให้คนที่เข้ามาใหม่ได้ยินบทสนทนาเกือบทั้งหมดเข้าพอดี
ราเมศแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินตอนที่สิตาลหันหน้ากลับมา ดวงตาคู่หวานมีแววตระหนกเมื่อเห็นหน้าหล่อเข้ม ก่อนจะบอกคนในสาย “คุณพ่อคะ แค่นี้ก่อนนะคะ” สิตาลบอกบิดาแล้วหันไปเลิกคิ้วถามคนมาใหม่ “คุณราเมศต้องการอะไรคะ รายงานยอดขายยังไม่เสร็จ ฉันจะรีบพิมพ์ให้เสร็จตอนนี้ค่ะ”
“นี่มันเที่ยงแล้วไม่พักกินข้าวก่อนล่ะ ป้าเพ็ญไปไหน” เขามองหา เกรงว่าแม่บ้านยังไม่ได้เตรียมอาหารให้เธอ
“ป้าอยู่นี่ค่ะ” ป้าเพ็ญที่ยืนตัวลีบอยู่ด้านนอกเดินค้อมหลังเข้ามา สีหน้าหวาดกลัวเจ้านาย
