นายหัวครามยกไหล่กระแทกคนยืนติดกันที่สายตามองตามคนเดินกะเผลกที่มีมารดาช่วยพยุงเข้าไปในห้องน้ำ ดวงตาคมหรี่มองเพื่อนรักอย่างจับผิด
“มึงมองตามน้องเขาขนาดนั้น ไม่เดินตามเข้าไปช่วยเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เลยล่ะ” คนตั้งใจมาหาเหล้าอร่อยดื่มรู้สึกคันปาก อดจะแซวไม่ได้ เพียงแต่นายหัวครามเลือกจะกระซิบกระซาบให้ได้ยินกันเพียงสองคน เพราะเกรงใจบิดาฝ่ายหญิงที่ลอบมองตาขวางๆ มาทางเพื่อนของเขาบ่อยๆ
ราเมศกอดอกมองเพื่อนรัก “กูก็อยากทำแบบที่มึงพูด ถ้ามึงพาพ่อกับแม่ของเขามาถึงช้ากว่านี้”
นายหัวครามหน้าเหวอ นิ้วชี้แกร่งชี้เข้าหาตัว “แปลว่ากูเสือก”
ราเมศทำสีหน้าครุ่นคิด ก่อนผุดรอยยิ้มกวน
“เสือกมาผิดวัน งานก็เลยเข้ามึงหน่อย” ราเมศตบบ่าเพื่อนรักเบาๆ “เอาน่าไอ้คราม คืนนี้ถึงกูจะเมาด้วยไม่ได้ แต่หวากกว่าสิบไห มึงแบกกลับไปที่เหมืองด้วย เดี๋ยวว่างแล้วจะตามไปดื่มเป็นเพื่อน” ราเมศบอกอย่างใจกว้าง รู้ว่าเป็นของโปรดของลูก
