“ฮันนีมูนไงจ๊ะทูนหัว”
ฮันนีมูน... คำนี้เหมือนคำศัพท์แปลกใหม่ที่ตัวหล่อนไม่เข้าใจความหมายของมันแม้แต่น้อย เขาจะพาหล่อนไปฮันนีมูนเหรอ คิ้วโก่งสวยของแพรวาพันกันยุ่งเหยิง หล่อนไม่เข้าใจความคิดของเขาเลย...
“คุณกินยาอะไรผิดมาหรือเปล่าคะภคิน วันนี้คุณทำอะไรหลายอย่างที่แพรคาดไม่ถึง”
ภคินหัวเราะร่วน มือหนาตรึงสะโพกผายของหล่อนให้แนบชิดกับเขา ใบหน้าคมสันต์ก้มต่ำลงมาสบตากับหล่อน หัวใจของเด็กสาวสะท้าน
ถ้าเขารักหล่อนก็คงจะดี ความคิดไม่เข้าท่าแล่นเข้ามาในสมอง ร้อนถึงเด็กสาวที่ต้องรีบปัดความคิดที่เป็นไปไม่ได้นั้นออกไป
“แล้วคุณพอใจกับสิ่งที่ผมทำหรือเปล่าล่ะ” เขาพูดขณะเริ่มระดมจูบใบหน้านวลหอมกรุ่นของผู้หญิงในอ้อมกอด ไล่ตั้งแต่หน้าผาก เปลือกตา แก้มสาว และที่เขาไม่คิดจะละเว้นก็คือเรียวปากอิ่มอันแสนหวานของหล่อน กริยาของเขาช่างอ่อนโยนราวกับสัมผัสของปีกผีเสื้อแสนสวย
“แพรคิดว่าที่คุณทำมันมากเกินไป แพรไม่ม
