พวงชมพูเผลอหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็ตอนที่แสงแดดรำไรเริ่มสาดส่องเข้ามาแตะแต้มใบหน้างาม เด็กสาวลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก และภาพแรกที่หล่อนเห็นก็ทำให้หล่อนตกใจแทบช็อก
“อาต้น...”
เด็กสาวยันกายลุกขึ้นราวกับมีสปริง จ้องมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา เรือนร่างกำยำของเขาแต่งกายเรียบร้อย ยืนพิงผนังห้องจ้องมองมายังหล่อนด้วยสายตาที่หล่อนอ่านไม่ออก
“นึกว่าจะลืมไปเสียแล้ว”
คำพูดของเขาห้วนจัด ชายหนุ่มเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าหล่อน จ้องมองหล่อนอย่างไม่สบอารมณ์
“บอกว่าอย่าหนีกลับห้อง ทำไมถึงได้ดื้ออย่างนี้” เมธาพัฒน์ทรุดตัวลงนั่งใกล้ๆ หล่อน กลิ่นน้ำยาโกนหนวดของเขาลอยกรุ่นเข้ามาในจมูก
“กลับห้องอะไรกันคะ อาต้นเมามากเมื่อคืน...”
พวงชมพูแกล้งฝืนหัวเราะออกไป ทำน้ำเสียงร่าเริงจนเมธาพัฒน์อดหมั่นไส้ไม่ได้
“ใช่เมามาก แต่ก็รับรู้ทุกอย่าง...” เขาจ้องมองหล่อนเขม็ง
“จะปฏิเสธอะไรพวงชมพู...” เหมือนเขานั่งอ
