“รู้ก็ดีไง งั้นปล่อยได้แล้ว ไปสายเดี๋ยวคนพวกนั้นก็ปากมากอีก”
“อีกทีเดียว” ยังจะมีหน้ามาต่อรองอีก
“ฟ่า เป็นบ้าอะไรขึ้นมา!” ฉันพยายามทำตัวอารมณ์เสียเพื่อให้เขาหยุด อย่างทำแบบนี้ ฉันจะแย่เอานะ
“ก็แค่จูบทีเดียวเอง” กล้าพูดอย่างหน้าตาเฉยด้วยนะ
“อย่าบ้า!”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
“ฟ่า” เสียงเคาะประตูดังขึ้นนำหน้า แล้วตามด้วยเสียงทุ้มคุ้นหูดังตามขึ้นมา
“กะ อื้อ!” เสียงหวานที่จะเอ่ยเรียกชื่อของบุคคลนอกห้อง กลับถูกริมฝีปากร้อนประกบเข้ามา คำพูดถูกกลืนหายด้วยจูบหนักหน่วงของฟ่า
จูบครั้งนี้ไม่ได้นุ่มนวลอย่างครั้งก่อน มันหนักหน่วงแล้วยังทำฉันหายใจไม่ทัน เรียวลิ้นรุกล้ำเข้ามาภายในโพรงปาก ช่วงชิงรสหวานจากร่างบาง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง ราวกับเตือนสติของฟ่า
ความเร่าร้อนค่อย ๆ แผ่วลง เหลือไว้เพียงความนุ่มนวล เขาขบเม้มริมฝีปากบางแล้วถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง แต่ก่อนจะห่างออกไปฟ่ายื่
