(ฟ่า)
“อื้อ!”
เสียงทักท้วงในลำคอของหญิงสาวในอ้อมแขน ทั้งยังพยายามดิ้นเพื่อสลัดตัวหลุดออกจากจูบ แต่อีกฝ่ายที่แรงเยอะกว่า ยิ่งกอดร่างเธอเอาไว้แน่นกว่าเดิม
ตุบ ตุบ!
มือเล็กพยายามทุบลงบนอกกว้างเพื่อให้ปล่อย เขาไม่ได้สนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไง เพราะสิ่งที่สนใจอยู่ในตอนนี้คือผู้หญิงที่วิ่งหายไป เขาใช้เวลาพอสมควรเพื่อให้แน่ใจว่าไอริสไปไกลแล้ว จึงค่อย ๆ ถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง
“นี่...” มิเนอร์วายังอยู่ในอาการช็อก เธอหน้าแดงก่ำ คงทั้งโกรธแล้วก็อาย
“งานเทศกาลไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลย มีอย่างอื่นน่าสนใจกว่านี้อีก” นัยน์คมมองหญิงสาวที่เอาแต่ยืนก้มหน้า
“...” มิเนอร์วากำมือแน่น
“หรือเราจะไปเดินในงานกันอีกสักรอบ”
“ไม่ค่ะ ฉัน...นึกขึ้นได้ว่ามีนัดสำคัญ” นั่นแหละคือสิ่งที่เขาต้องการได้ยินจากปากเธอ
“งั้นเหรอครับ เดี๋ยวผมไปส่ง”
“ไม่เป็นอะไร ฉันให้คนมารับแล้ว ไว้เจอกันนะคะ” มิเนอร์วาก้มหน้าหน้าก้มตาพูด
