ตอนที่เจ็ด
19.36 น.
ติ๊ดๆ ตี๊ด....แกร๊ง!
ฉันดันประตูเข้าไปในห้องหลังจากที่ปลดล็อคมันแล้วขณะที่ขาตัวเองก็ก้าวเดินเข้าไปในห้องตัวเองอย่างไม่รีบเร่งแต่กลับต้องชะงักไปเมื่อเจอใครอีกคนที่กำลังนั่งรออยู่ที่โซฟาขณะที่ทีวีก็ถูกเปิดไว้อยู่แต่ดูเหมือนเขาไม่ได้สนใจจะดูมันด้วยซ้ำ...ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับเสยผมขึ้นช้าๆ
"ทำไม...แค่เห็นกูมันเหนื่อยใจขนาดนั้น?"
"รู้แล้วก็อย่าถามสิ"
น้ำเสียงนิ่งเรียบของฉันตอบกลับไปทันทีที่มันแดกดันมาซึ่งฉันก็ไม่ใช่พวกที่จะเงียบซะด้วยสิ ฮอว์คที่เห็นว่าฉันตอบกลับไปแบบนั้นถอนหายใจออกมาเสียงดังพร้อมกับร่างสูงของมันที่ลุกขึ้นเดินมาทางฉันด้วยใบหน้านิ่งเรียบ
"ไปไหนมา กูโทรไปไลน์ไปทำไมไม่รู้จักตอบ"
"ไม่เห็นไม่ได้สนใจแล้วก็ขี้เกียจจะตอบด้วย"
"อย่าทำเหมือนกูไม่ใช่ผัวมึงหนาว"
"อยากทำตัวไม่มีผัวอยู่พอดี"
หมับ!!
"กูเจ็บนะฮอว์ค!!"
"ก็ทำให้เจ็บ!"
ริมฝีปากฉันเม้มเข้าหา
