บนเตียงใหญ่ ร่างเล็กยังคงนอนหลับสนิทเธอไม่รู้ตัวเลยไม่ว่าจะเป็นตอนที่เขาออกไปหรือตอนที่เขากลับเข้ามา
เธอคงเพลียมากเขารู้ดี เพราะแม้จะโดนพิษไข้เล่นงานตลอดคืน แต่เขาก็พอจะรู้สึกตัวว่าได้รับการดูแลอย่างดี ทุกครั้งที่เขารู้สึกกระสับกระส่ายก็จะมีใครบางคนคอยเช็ดตัวให้เสมอ แม้ว่าเขาจะลืมตาไม่ขึ้นแต่ก็รับรู้ได้ว่าคนที่ดูแลเขาตลอดคืนเป็นคนเดียวกัน
ก็คือเธอคนนี้...
อาจเป็นเพราะแป้งเด็กที่เธอชอบใช้ทำให้เขาจดจำกลิ่นของเธอได้อย่างแม่นยำ เคยนึกอยากถามเหมือนกันว่าเธอไม่มีเงินซื้อน้ำหอมหรือว่าเป็นความชอบส่วนตัวแต่ก็กลัวเธอจะหาว่าเขาละเมิดสิทธิส่วนบุคคล และพอได้กลิ่นนานๆ เข้า เขาก็เริ่มรู้สึกชินกับกลิ่นแบบนี้ไปเสียแล้ว
ร่างสูงขยับเข้าไปนั่งข้างๆ ก่อนจะแทรกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มแล้วนอนตะแคงมองคนที่ยังไม่รู้สึกตัวตื่น
“ขี้เซาเหมือนกันแฮะ นี่ถ้ามีใครมาลักหลับจะรู้ตัวรึเปล่านะเด็กคนนี้นี่ ใช้ไม่ได้จริงๆ เลย”
