ความวิตกกังวลว่าชีวิตรักครั้งใหม่จะไปได้ไม่สวย กลับกลายเป็นหนังรักคนละม้วนอย่างที่เพียงพายคิดเอาไว้
สุดท้ายเพลิงกัลป์ก็กลายเป็นความสบายใจของเขาไปโดยปริยาย เรือนหอหลังใหญ่กลายเป็นที่ที่เขาอยากจะกลับมาพักผ่อนในทุกวัน อาหารเช้าดูน่าอร่อยขึ้นทันทีที่มีอีกคนรับประทานพร้อมกัน
ตอนแรกเขาแอบคิดว่าตัวเองจะจมอยู่กับอดีตของรักที่ร้างรา จนไม่สามารถเริ่มต้นใหม่ได้อีกครั้ง แต่ทว่าเมื่อก้าวขาออกจากเซฟโซนของตัวเอง เขาก็พบว่าการเปิดใจครั้งนี้ดีจนรู้สึกได้ว่าหัวใจมันพองโต เหมือนย้อนกลับไปเมื่อสิบปีที่แล้วเลย
สิบแปดอีกครั้งทำนองนั้น..
“สวัสดีครับพี่พาย ทำงานเหนื่อยไหมครับวันนี้” คนอายุน้อยกว่ายกมือไหว้อย่างนอบน้อม พร้อมกับยื่นใบหน้าเข้ามาจุ๊บแก้มขาวเหมือนทุกครั้งหลังเลิกเรียน
“นิดหน่อยเอง” เพียงพายตอบกลับด้วยสีหน้าเหนื่อยอ่อน
“มาเอากำลังใจสิครับ”
“โอเค..”
สิ้นเสียงนั้นเพียงพายก็โยกตัวจากเบาะคนขับเข้าไ
