Mr.BILLIONARE and Miss POORITA

"Poorita come here faster" tawag sa kanya ng pinsan niyang maldita. "Senyorita anjan na po" sigaw niya dito ng marinig niya ang pagtawag mula rito.Kaya iniwan na muna niya ang mga ginagawa sa kusina bago siya lumapit dito. "Tomorrow night we will having a party here,ayokong makita yang pagmumukha mo sa harap ng mga bisita ko baka mawalan ng gana ang mga ito" nakaismid nitong saad sa kanya. "Opo senyorita,"tanging sagot lang niya saka tinalikuran na ito. Alam naman niya ang lugar niya dito kinakahiya siya ng pamilya ng tyuhin niya.Laki din pasalamat niya at pinag aaral siya nito sa college at ilang buwan na lang magtatapos na siya ng kurso niyang management dahil ito ang gusto ng tyuhin niya para daw may makatulong ang mga ito sa negosyo nila na kahit ayaw niya sana pero wala siyang magawa simula bata pangarap na niya talaga ang makasakay sa eroplano kaya ang gusto sana niya ay tourism ngunit ayaw siyang pag aralin kung ito ang kukunin niya. Kaya pumayag na rin siya para lang.makapag aral at makapagtapos ng kolehiyo. "Ano naman ang sinabi sayo ng bruhilda mong pinsan? usisa kaagad ng kaibigan niyang si Mimi. "Alam mo naman yun pag may handaan dito sa mansyon ayaw na ayaw ako nun palabasin"baliwalang saad niya dito saka bumalik sa ginagawa niya kanina na ainiwan sandali. "Inferness naman kasi na kahit hindi ka mag ayos lamang na lamang ka jan sa bruhildang yan" nakanguso nitong sabi. "Wag kana maingay mamaya marinig ka pa nun lagot tayo,"ngunit inirapan lang siya nito. "Hay naku Bren Alexa Salvador ikaw ang mayaman at hindi yan pero baliktad ang nangyayari ikaw itong naging tsimi-aa sa sarili mong pamamahay"daldal pa nito.Kaya tinakpan na niya ang bunganga nito ng palad niya para tumaahimik na malalagot na naman sila pag may nakarinig at nagsumbong sa tyuhin niya. Ipapamukha naman ng mga ito ang pinag aral sa kanya at lahat ng binibigay ng mga ito na pinagtatrabahuan din naman niya.Kung hindi lang sana namatay ang mga magulaNg niywa sana magkakasama pa sila hanggang ngaun.Kung bakit naman sabay pa ang mga ito ng iwan siya wala tuloy siyang kakampi sa bahay na ito kundi ito lamang.Anak ito ng yaya niya at sabay silang lumaki kasama din ang ama nito ng mamatay ang mga magulang ito ang driver ng sasakyan ng sumabog ito.Hangang ngaun wala pa ring balita sa kaso ng mga ito.Halos limang taong gulang pa lamang siya nuon ngaun bente anyos na siya.Pag nakaipon na siya ng sarili niyang pera ay ipagpatuloy niya ang pagpapaimbestiga sa kaso ng mga ito.Gusto niyang malaman kung ano ba talaga ang nangyari sa mga ito at bakit sumabog ang sinakyang sasakyan. "Masyado ka lang mabait kasi kaya inaapakan kana masyado ng bruha na yan" naiinis nitong sabi sa kanya. Pinandilatan niya ito ng mga mata,para tumahimik na sa kadadaldal nito ngunit parang wala lang dito."ewan ko sayo sinasanay mo din kasi ang mga iyon kahit sa pagtawag na lang sayo ng poorita hinahayaan mo, bahala kana nga sa buhay mo basta andito lang kami ni nanay sayo palagi,"inirapan siya nito ulit bago iniwanan. Naiiling na lang siya dito habang tinitingnan niya palayo ito.Mula ng mga bata pa sila ito ang palagi niyang kakampi sa lahat ng umaaway sa kanya pati sa pinsan niyang si Martina.Halos magkasing edad lang silang tatlo ngunit naging malayo ang loob sa kanya ng pinsan. Naging matapobre ito sa kanila at maldita katulong ang lagi nitong pakilala sa kanya kahit ang mga tao ay yun din ang alam tungkol sa kaniya. Ang tanging yaya niya at ang Uncle Joseph na atorney nila lamang ang nakakaalam.Ngunit matagal na niyang hindi nakikita ito kung nasaan na marami sana siyang itatanong tungkol sa kaso ng mga magulang.At sa amga papeles na ibinigay nuon sa kanya. Gusto din niya sanang tatanungin ang tiyo tungkol sa mga papeles na ibinigay sa kanya ng Uncle Joseph niya ngunit kabilin bilinan nito nuon na wala siyang pagsabihan sa lahat ng papeles na binigay sa kanya baka ito pa daw ang maging mitsa ng buhay niya.Kaya naging tahimik siya sa lahat at itinago ito kung saan walang may nakakaalam at siya lamang. Naalala din niyang may pinapirmahan nuon sa kanya na mga papeles ang tiyuhin sa mura niyang edad.Wala siyang nagawa nuon ng tinakot siyang palalayasin sa bahay nila hindi nga siya pinalayas ngunit giNawa naman siyang katulong ng mga ito.Para lang makapag aral siya at may bahay na matirhan tiniis niya ang pagmaltrato ng mga ito sa kanya. Ngaun na may kakayahan na siya pwede na niyang gawin ang gusto niyang gawin nuon pa man. Sana lang magkita pa sila ulit ng Uncle Joseph niya para malaman na niya ang gusto niyang malaman sa mga papeles na yun hanggang hindi man lang nabuksan o binasa ang mga nakasaad duon. Natatakot siyang may makakita dito kay iningatan niya ito na walang makakita sa pinagtaguan niya. "Breeenaa lumapit ka"hiyaw ng tiyahin niyang maldita din katulad ng pinsan niya. "Madam anjan na po"sagot niya saka mabilis na lumapit dito Isang matunog na sampal ang binigay nito sa kanya na ikinagulat niya. "Ingrata ka di ba sabi ko sayo labahan mo ang damit ko bakit pinunit mo"sigaw nito sa harapan niya. "Opo,maayos po iyan ng binalik ko sa cabinet niyo"katwiran niya dito na sapo ang kaliwa niyang pisngi.Masakit ang pagkasampal nito sa kanya alam niya mamaya lang mangingitim na ito.Ngunit binaliwala niya hindi siya pwede magreklamo pag ito ang kaharap lalo lang siyang sasaktan nito. "Pisti ka kung maayos ang pagkalaba mo hindi sana ganito na puro punit"hinampas nito sa mukha niya."Bayaran mo yan kung hindi wala kang sahod ng limamg buwan"sabay talikod nito sa kanya. "Madam! Tawag pa niya dito ngunit hindi na siya nilingon pa nito. Pinulot niya ang damit na tinapon nito sa kanya.Sinuri niya kung bakit ganun ito punit punit..Alam niya ng binalik niya ito maayos ito at walang punit.Pero ngaun parang sinadyang pinunit at gutay-gutay ito sa laylayan. Nanlulumo siyang bumalik sa kusina alam niyang mahal ang damit nito kulang pa ang sahod niya sa isang buwan. Bahala na,saan naman siya kukuha ng pera eh tama lang ang sa kanya ang sahod niya para pangastos sa baon at pambili niya ng kailangan sa eskwelahan.Oo pinag aaral siya ng mga ito at binibigyan ng lahat dahil pera din naman niya yun at pinagtatrabahuan niya iyon ng sobra,halos limang daan na lang ang natitira sa sinasahod niya kada buwan. Naiiyak na naman siya pag naiisip ang naging buhay niya ngaun minsan sinisisi din niya ang sarili kung bakit hindi siya sumama sa mga magulang ng umalis ang mga ito sana hindi siya naghihirap ngaun. "Bes di ka pa nakabihis dipa may pasok ka pa ngaung hapon?tanong nito ng makita siyang nakatayo sa kusina. "Mamayang alas tres pa isang subject lang naman yun"sagot niya dito. "Wag mo na isipin ang mga bruhang yun smile ka.lang para ka naman binagsakan ng langit jan,teka ano ba yang hawak mo? Usisa pa nito. "Yung damit ni madam na.pinalabahan,maayos naman ito ng ilagay ko sa cabinet niya pero ngaun punit niya"sumbong niya dito. "Naku bes di ka pa nagtaka ganun naman lagi,ginagawaan ka ng problema ng bruhang Martina na yun."naiinis nitong saad sa kanya. "Ewan ko ba bes wala naman akong ginagawa sa kanya pero lagi na lang ako pinag iinitan nito"matamlay niyang saad. "Naku bes inggit kasi yun sa kagsandahan mo ah basta wag muna siya pansinin mauna na ako sayo ha kita nalang tayo sa school mamaya" paalm pa nito sa kanya saka umalis na. "Ingat ka bes" Pumasok na rin siya sa kwarto niya magluluto pa siya ng mga pagkain nito para sa tanghalian.Bago siya pumasok mamaya sa eskwelahan.