“โน้นไงกำลังคุยกับเจ้าของงานอยู่โน้น”
กอบกุบมองตามก็ยิ่งงงเข้าไปใจ “คุณหญิงพิมพร? แม่ไอ้พิช? กูเพิ่งรู้ว่าไอ้พิชมันมีน้องสาวด้วยคิดว่ามันเป็นลูกคนเดียวมาตลอด”
น้องสาวบ้านพ่องงงง เมียมันโว้ยยยย
“อือ นั่นแหละแม่ผัวน้องเขา”
พรวดดดด!
แค่กกกกๆ
กอบกุลที่กำลังยกแก้วไวน์ขึ้นหยิบถึงกับสำลักออกออกมาทันที รู้สึกว่าการรับรู้เริ่มมีปัญหา คล้ายว่าตัวเองได้ยินอะไรผิดๆ หรือว่าเขาจะเมา? หูถึงได้เพี้ยนไปไกล
“เมื่อกี้มึงว่าไงนะ? กูน่าจะได้ยินไม่ชัด”
“กูบอกว่าคุณหญิงพิมพรนะแม่ผัวน้องเขา ที่นี่ชัดปะ”
“มะ แม่ผัว? ไอ้พิชมันแต่งงานแล้วเหรอวะ?” ทำไมเขาไม่เคยรู้เรื่องนี้ ข่าวผ่านตาก็แทบไม่มี ตลกล่ะ ไอ้ปีย์แสงมันล้อเขาเล่นแน่ๆ
“ไอ้พิชแต่งงานมาปีกว่าแล้ว ไม่แปลกหรอกที่มึงจะไม่รู้ในเมื่อมันจัดงานภายในเชิญแค่ญาติผู้ใหญ่ที่สนิทกันไม่กี่คน ส่วนเพื่อนก็มีแค่กู ไอ้นอ กับไอ้มาร์คที่ไปงานแต่งงาน”
“เรื่องจริงเหรอ
