บทที่ ๒
ด้วยความตกใจอย่างรีบร้อนของเธอ ตกใจจนโยนมือถือไว้บนที่นอนและดึงผ้านวมขึ้นมาคลุมแบบลวก ๆ โดยที่ลืมไปเลยว่าหน้าจอนั้นยังคงดำเนินวิดีโอต่อไปเรื่อย ๆ เธอกระเด้งตัวจากที่นอนสปริงส์นุ่มนิ่มกระโดดลงจากเตียงอย่างรีบร้อนเอื้อมมือหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำสีชมพูหวานมาสวมทับคอสเพย์ชุดพยาบาลสีขาวสะอาด ที่รัดรูปฟิตเปี๊ยะที่สวมใส่ในตอนไลฟ์สดเมื่อสักครู่
ทันทีที่ลูกหมีเปิดประตูห้องออก เธอก็พบว่าคนที่มาเคาะประตูนั้น คือผู้ชายหน้าหล่อ สูงชะลูด แบบฉบับลูกครึ่ง นัยน์ตาสีน้ำข้าว ผิวขาวราวกับหิมะ ส่วนสูงมากกว่า 185 ซม. และเบ้าหน้าที่พูดมาทั้งหมดนั้นคือเบ้าหน้าที่ฟ้าประธานมาให้เขาชัด ๆ
"หืม?!..พี่มาร์ตินมีอะไรหรือเปล่าคะ"
"คือ.."
"คืออะไรคะ"
"พี่มีเรื่องอยากปรึกษา ขอเข้าไปหน่อยได้ไหม"
"หมายถึง..เข้าในห้องลูกหมีหรอคะ?"
"ใช่..ไม่ได้หรอ?"
"คือก็ได้ค่ะ แต่.."
"แต่อะไร..หรือเราซ่อนอะไรไว้"
"ลูกหมีจะซ่อนอ
