นวินดาโอบกอดรอบคอหนาของเขาเอาไว้ ให้เขาอุ้มพาออกมาจากห้องน้ำกว้าง เขาวางให้เธอเหยียบยืนก่อนจะกดให้นั่งหน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง
“หลับตาก่อนสิครับนดา” คุณอาหนุ่มกระซิบอยู่ที่ริมหูของนวินดา เธอหลับตาอมยิ้มตื่นเต้นเพราะคิดว่าเขาคงมีอะไรเซอร์ไพร้ส์เป็นแน่
“อุ๊ย!” นวินดาอุทานเมื่อโดนเขาหอมแก้มเข้าให้ฟอดใหญ่
“ห้ามลืมตาสิครับ” เขารีบกระซิบบอก เธอก็อมยิ้มหลับตาลงอีกครั้ง ก่อนที่จะสัมผัสอะไรเย็นๆ ที่สวมมาตรงต้นคอ
“ลืมตาได้แล้วครับ ดูสิครับว่าชอบไหม” กรกานต์กระซิบที่ริมหูของนวินดา เธอลืมตามองก่อนจะตาโตหันมาถามคนที่ยืนยิ้มอยู่ทางด้านหลัง
“อากานต์...” เธอครางชื่อเขาด้วยรอยยิ้ม เพราะสร้อยคอเส้นนี้เป็นเส้นที่เธออยากได้ตอนไปเดินชอปปิงกับเขาเมื่อหลายวันก่อน แต่วันนั้นไม่ได้เอ่ยปากพูดออกมา เธอเดินไปดูเพลินๆ ตอนที่รอกรกานต์ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เห็นว่ามันสวยดีแต่ราคาแพงน่าดู
“ชอบไหม”
“รู้ได้ยังไงคะว่านดา
