หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
หลังจากเรื่องวุ่นวายต่าง ๆ จบลงได้ด้วยดี ราชย์ก็เดินเข้าไปหาเสี่ยเพื่อขอพราวพธูแต่งงานและหาฤกษ์หายามที่ไวที่สุดคืออีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ส่วนสินสอดทองหมั้นใด ๆ ก็ไม่สำคัญเท่าหัวใจยิ่งใหญ่ที่เขามี
“ สมบัติเราก็มากพออยู่แล้วป๊า ผัวคนเดียว พราวด์เลี้ยงได้ ” เสี่ยพธินส่ายศีรษะแล้วหัวเราะออกมาอย่างขำ ๆ
“ ต่อไปให้เรียกลูกสาวอั๊วว่า พราวด์สายเปย์ ”
และแน่นอนว่า ร้านเวดดิ้งที่ได้รับเกียรติให้จัดการทุกสิ่งอย่างของทั้งคู่ก็คือ ร้านของเจ๊ซูซี่นั่นเอง ซึ่งแรกนั้นเสี่ยพธินก็คัดค้านเสียงแข็ง
“ เฮ้ย งานแต่งลูกสาวเสี่ยพธินทั้งที ต้องจัดให้อลังการที่สุด เสื้อผ้าหน้าผม ออแกร์ไน้ซ์ อะไรต่อมิอะไรก็ต้องให้มันยิ่งใหญ่ให้คนเขาลือกันไปทั่ว ให้สมเกียรติเสี่ยพธินสิวะ จะไปใช้ร้านกระจอก ๆ ข้างถนนได้ยังไง ”
“ ป๊าคะ เราจะละลายเงินทิ้ง
