พราวพธูข่มความอายนั่งลงบนเก้าอี้ พลางพิจารณาสิ่งที่เขาซื้อมา มีข้าวสองกล่อง น้ำเปล่าขวดใหญ่สองขวด สำลี แอลกอฮอล์ขวดเล็ก และยาแก้ปวด
เธอใจหายวาบ ลืมเสียสนิทว่าเขาโดนลูกปืนถากต้นแขน เพราะเขาทำตัวเป็นปกติ แต่จะว่าไปเขาก็ดูเงียบขรึมและพูดจาน้อยลง คงจะข่มความเจ็บปวดไว้นั่นล่ะ
ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำ หยิบไม้แขวนเสื้อที่เห็นอยู่ที่ราวสองอันแล้วกลับเข้าไปในห้องน้ำ สักพักก็เดินออกมา
“ มันไม่มีระเบียงสำหรับตากผ้า ผมเลยบิดชุดคุณหนูให้หมาดที่สุด แล้วแขวนไม้แขวนเสื้อตากในห้องน้ำ จะเอาไปตากไว้หน้าห้องก็กลัวคนสงสัย หวังว่าจะแห้ง คุณหนูทานข้าวสิครับ ” เธอจ้องมองเขานิ่งอยู่อย่างนั้น
“ อ้าว ทำไมไม่ทานล่ะครับ หรือว่าไม่ชอบอาหาร แถวนี้มันนอกเมือง ไม่มีอะไรให้เลือกมากนัก ”
“ ถอดเสื้อออกซิ ” ราชย์เบิกตาโพลงอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
“ ฮะ อะไรนะ ! ”
