“ พวกคุณเป็นผู้ดีประสาห่าอะไรกันวะ สะกดคำว่ามารยาทเป็นไหม ที่เขากำหนดเวลามานั่นหมายความถึง ฤกษ์งามยามดี แขกทุกคนต้องไปให้ตรงต่อเวลา เป็นการไปร่วมยินดีตามฤกษ์และที่สำคัญคือให้เกียรติเจ้าของงานด้วย ถ้าพวกคุณคิดกันแบบนั้น อยากไปตอนไหน เวลาไหนก็ไป สมมุติคุณหนูพราวด์ตายวันนี้ เวลาสวดศพสองทุ่ม แต่แขกไม่ว่างเพราะคืนนั้นต้องไปฉลองวันเกิดที่ผับ เขาจึงพากันมาไหว้ศพตอนผับเลิกประมาณตีสองตีสาม แบบนั้นคุณโอเคกันไหมล่ะ ”
“ ไอ้ราชย์ ไอ้ปากหมา มันเรื่องอะไรมาสมมุติให้ฉันตาย ปากไม่เป็นมงคลเลย ! ” คุณหนูพราวด์แหวขึ้นทันที ราชย์หัวเราะร่วน
“ อ้าว ก็อยากให้คุณหนูเห็นภาพไงครับ สมมุติอย่างอื่นกลัวจะไกลตัว กลัวจะไม่เข้าใจ ยิ่งสมองเท่าหอยมดอยู่ ” ท้ายประโยคเขาแกล้งลดเสียงลง หากแต่ยังได้ยินกันทั้งรถ
“ ไอ้ปากหมา นี่แกกล้าว่าฉันสมองเท่าหอยมดเหรอ ไอ้ราชย์ ฉันจะฆ่าแก
