The Criminal

In front of my vanity table, my hand is busy combing my long, silky hair. Tinapos ko ang ginagawa nang sa tingin ko ay tama na ang direksyon ng aking buhok. Kumikinang ang pulang pantulog na aking suot dahil sa maliliwanag na ilaw sa aking harapan. Those bulbs were like stars in the night sky, casting light on the peaceful darkness above. Inabot ko ang night cream sa harapan, nag lagay ng katamtaman atsaka marahan na pinahid saaking mukha. I have the skin that every woman desires. Makinis, makintab at ang puti ay mamula mula. It’s in our genes. My father is of Spanish descent. People are envious of what I have. Beautiful face, born with the silver spoon and all. To the point that I’ve no friends from my elementary days up to college days. And their reason? I’m too high to reach. I sighed. Binaba ko ang hawak na panyo sa ibabaw bago pinatitigan ang sarili sa salamin. “They are envious of my life?” I laughed “Akala lang nila masaya.” Tumaas ang tingin ko sa wall clock na malaki. Ngayon lang sya natagalan sa pag balik galing sa opisina ah. My husband is really a hardworking man e? Bakit kailangan nya pa mag tindi sa trabaho eh mansion nan ga ang binigay nyang tirahan namin! Halos lahat ng kagamitan sa mansion nya ay puro gawa sa ginto. From our master bedroom, the bed is made by gold; the furniture, the table, and the cabinet as well! My husband is a freaking bliionaire! Tama ba na itawag ko syang billionaire? Eh parang mas higit pa sya sa ganoon. Isang oras na ang nakakalipas ngunit wala pang maid na kumakatok sa pintuan. Napag desisyonan ko na tumayo na para i-check ang labas. Maybe I should go to the terrace para makita ko sya agad kapag nakauwi na. The hallway is really quiet. If you’re new here, I’m sure you’ll get lost. Sa dami pa namang pasikot sikot sa mansion na ito ay talagang maliligaw ka. Then I’m lucky that I’ve a good memory, With a short period of time, nakabisado ko na agad! Tinungo ko ang kahabaan ng hallway. May mga malalaking painting na nakadikit sa dingding. I’m sure they’re cost millions. Kapag sinabi kong mas mayaman pa saakin ang asawa ko, totoo iyon. Kahit ilang kompanya pa ang meron ka, hindi mo maabot ang ganitong estado ng buhay unless…isa kang drug lord. But I’m sure my husband is not a drug lord ha. Masipag sya kaya meron syang mala-gintong mansion atsaka galing din sya sa mayamang pamilya. Pagkarating sad ulo ng hallway ay isang engrandeng hagdanan. Bumaba ako roon, dahan dahan pa nung una ngunit ng makita ko na may pag pupulong na nagaganap sa sala ay dinalian ko na. I saw all the maids, guards and even the drivers who were standing and slightly bowed their heads in front of a man. A manly man who happens to be my husband. “Senorito parang awa nyo na po hindi po ako ang gumalaw sa mga papeles nyo sa loob ng office nyo po…” nag mamakaawa ang boses ni Tessa. “Ngunit ikaw lang ang pinahintulutan ni Senorito ang mag labas pasok sa opisina nya. Malamang ay ikaw ang gumawa non.” sagot naman ng kanang kamay ng asawa ko na tahimik at walang imik sa harapan nila. Hindi palaimik ang asawa ko. Mabibilang lang sa kamay kung kailan lang sya nag sasalita. Wala rin syang kinakausap dito. Kahit ako na asawa nya ay hindi nya kinakausap. Wala rin naman akong lakas dahil sa totoo lamang ay mayroon syang aura na nakakatakot. “Pero ho maniwala po kayo! Ilang taon ko na po kayo pinag sisilbihan, ngayon pa po baa ko mag ta-traydor?” yumuyuko na lamang ang ilang maids na kasama ni Tessa, natatakot nab aka madamay. Naaawa ako kay Tessa, kilala ko sya at kahit ilang araw pa lamang ako rito ay masasabi kong isa sya sa tapat at mabait na kasambahay ng asawa ko. “What do you think should I do to her, wife” a cold baritone from him Napasinghap ako ng malamang ako ang tinatanong ng asawa ko ngunit hind inga lang sya nakatingin saakin. He didn’t even move a single. Only his lips. To be honest, I’m not afraid to my husband. Takot lang akong kausapin sya pero kung sa sitwasyon nag anito, may taong kailangan ng tulong ko. Hindi ako uurong. “It’s too earlt to jump to a conclusion. Better if you guys check first the CCTV footage to know if it’s really Tessa who did that.” I sighed and smiled to Tessa. “Brilliant.” He commented while touching his lips. I want to roll my yes with his actions. Matalino sya, alam nyang iyon ang dapat unang gawin. Hinahayaan nya lamang mag salita at gumalaw ang mga tauhan sa harapan nya. “Review the CCTV footage, Carlo.” He talked to his righhand man Wala ng nagawa si Carlo kundi tumango at itikom ang kanyang bibig. Natahimik dahil sa pinaglalaban nya kaninang rason na hindi pinag iisipan. Ramdam ko namang may pagkamayabang ang kanang kamay ng asawa ko. Hindi ko lang alam kung pansin nya ito. Nagkibit balikat na lamang ako. Lumapit ako kay Tessa na unti unting tumatahan. “Mabuti po nandyan ka Ma’am O’bre! Kung hidni baka po kanina pa ako pinatapon ni Senorito sa labas.” ani Tessa habang niyayakap ako nang mahigpit. I know my husband is watching us but I have no care. Dapat lang na makita nya na tapat ang mga tauhan nya sakanya at dapat bawas bawasan nya ang pagiging pusong bato nya sa mga ito. “Don’t worry. I’m your shield.” I joked “Kumain na ba kayo?” I asked the others na nakabawi na sa nangyari. Tumango ang isa. “Patapos pa lamang po kami ng biglang nangyari ang pag papatawag ni Senorito.” Based on what I have heard earlier. Masasabi ko na may pag nanakaw na nangyari sa office ng asawa ko. But it’s just a half of the story. "What really happened?" tanong ko na sakanila since na-open naman na. Si Tessa ang sumagot "Kumakain po kami non ng biglang nag patawag si Señorito sa kadahilanan na may gumulo sa mga dokyumento sa office nya. Ako po ang unang kinausap since ako po ang nag lilinis ng office ng Señorito." "You mean may pumasok na mag nanakaw dito? Kailan nangyari 'yon?" Tumango sya "Iyon po ang sabi ni Carlo kaya po ako ang kanyang pinag bibintangan at pinipilit na ilabas ang dokyumento na nawawala kay Señorito." "Ang sabi po ay wala pang isang oras na nangyari iyon." dagdag ng isa. My eyes widened with that. It means, nasa loob ako ng master bedroom non nung naganap ang pagpasok ng magnanakaw. And it happens to be that the office is just beside the master bedroom! Bigla ako natakot. Paano na lamang kung ako ang pinasok nya? "Wife." Lumingon ako "Marcus Donovan Miller..." "Let's talk upstairs." iyon lang ang sinabi nya bago nauna na umakyat sa itaas. Ang lapad ng kanyang likod na lang ang aking pinanood. For 4 days of being married with him, we haven't done the honeymoon thingy. It's not that I want to do that already but...it feels like I should not give 'it' to him. Halata namang hindi namin ginusto ang makasal sa isa't isa. Pero sa aming dalawa, sya ang mas makapangyarihan. Kayang kaya nya itigil ang kasal kung ayaw nya. Kaya nakakapag taka lang na hinayaan nya na matali sya saakin? To be frank, my family planned all of these. It’s because of the last will and testament of my grandfather Don Gregorio Saldivar. He said that my parents will only get the lost treasure of Saldivar If I marry the eldest grandson of his friend Don Andres Miller. Then the rest? Is a history. Hindi ko alam paano nakausap ng parents ko si Marcus na pakasalan ako. Hindi ko alam, basta ang alam ko lang ay makalayo ako sakanila… Nag paalam muna ako kina Tessa bago pumanhik sa taas. Pumasok ako agad sa master bedroom. Then I found him sitting on our bed. Unbutton the long sleeve, and the belt is unbuckled. His eyes are closed, but his lips are partially open. May kung ano na akong naramdaman saaking dibdib. I can't explain what is it, but I felt uneasy. What are you waiting for, O'bre? This is the time! Fulfill your duty as his wife. "We won't do that, wife." his eyes open. Pinagpag nya ang space sa tabi "Sit beside me." May tinik na nabunot sa aking dibdib. He respects me! Sinunod ko na sya na maupo malapit sakanya. "How have you been this day?" tinatanong nya 'yon na parang robot. "I'm fine. I just read some books you gave me at the library." Isa sa dahilan bakit hindi masama sa loob ko na makasal sakanya ay never nya ako ginulo. When I want my peace, he will give it. Kapag ayaw ko na ginugulo ako sa ginagawa, he didn't let the maids to disturb me. Hindi sya mahigpit. Hindi sya nakakasakal. At iyon ang gusto ko mapangasawa. But somehow...nevermind. "I'll be gone for a week, O'bre." He only calls me 'wife' when we were in-front of our parents, medias and maids/drivers. But if we were only alone, pangalan ko ang tinatawag nya. And it’s fine with me, it doesn't bother me at all. Actually, iyon ang gusto ko. I nodded "Take care." He nodded back, dark impression still in his face. Pagkatapos non ay wala na kami imikan. Tumayo na sya at dumiretso na sa cr para mag linis siguro. Umakyat na ako sa kama at pinikit na ang mata. Ganoon lang kami. Mukha kaming robot. Ginagawa ang bagay na dapat ginagawa ng mag asawa. It's like we're being force to do those things because we're 'married couple' Sanay na ako sa pamilya ko. Sanay na ako maging robot sakanila. Wealth over Health. Kaya ng pinili ko na lang na ipakasal para makawala na sakanila. And I never regret my decision because Donovan never manipulative me, never force me to do something against my will. Bago ako tuluyan lamunin ng antok ay naramdaman ko pa si Donovan na humiga sa tabi ko. Hindi sya dumidikit. We have spaces between us. -- "Ma'am O'bre!" I didn't take my gaze away from the page I was reading. Hinayaan ko mag kakatok ang maid sa labas. Wala akong pakialam kung magiba na ang pinto sa lakas ng katok nya. The plot is intriguing! I've finished all three books and am now on the final page. I don't want to miss the ending! I need to finish this first before entertaining that 'wild maid' behind that door. "Ma'am O'bre! Buksan nyo po ito! Parang awa nyo na, tatlong araw na po kayo nasa loob ng silid aklatan!" nag he-heristical na nga sya. Nag sasalubong na ang kilay ko. I'm slowly lost my momentum! Ang ayaw ko pa naman sa lahat ang abalahin ako kapag nag babasa. I'm on the peak of the story! Isang kalabog pa sa likod ng pinto ay sinarado ko na ang libro na hawak. What's their problem? I already told to Donovan na huwag ako storbohin ng mga maids when I'm in my haven place! "What." bukas ko ng pinto. Parang nakahinga nang maluwag si Tessa. Kumunot ang noo ko sa itsura nya. Para syang hinabol ng ilang kabayo. "What's your problem? Diba sabi ko, lalabas ako kapag nagugutom ako. Hindi nyo na ako kailangan pa dalhan o paalalahanan. You're disturbing me." I said it in a very serious tone! Hindi pinansin ni Tessa ang sinabi ko bagkus ay... "Ma'am! Y-yong mag nanakaw ni Sir Donovan!" Sa pagkabigkas pa lang ni Tessa na 'mag nanakaw' ay doon ako naalerto. Nawala ang galit at inis na nararamdaman ko kanina na napalitan ngayon ng takot. "N-nahuli nyo na? Nasaan sya?" That must be a big guy! Sobrang lakas ng loob nya na bumalik pa rito ulit. Mukhang walang takot sa katawan. Biglang may tumawag kay Tessa. Mas lalo tuloy ito nataranta. "Wait lang po Ma'am O'bre. Mukhang hinahanap po nila 'yong mag nanakaw. Dito lang kayo, huwag po kayo lalabas!" tuloy tuloy na sabi nito bago umalis. What was that? Hinahanap nila? Ibig sabihin hindi pa nila nahuhuli? It's also means that freaking criminal is wandering inside the mansion! Nilibot ko ang paningin sa library na ito. Walang butas. Wala iyon papasukan kung sakaling dito sya mag tatago— The door creaked open. Bigla ako nanigas sa kinatatayuan ko ng marinig kong pumasok. What a freaking noob, O'bre? You didn't lock the door! Sinikap ko na hindi nya ako makikita rito sa sulok na may nakaharang malalaking libro. Sobrang lakas na ng kabog sa dibdib ko. I'm imagining a big guy, with unshaved beard on his face and holding a knife or a gun! Huminto ang hakbang nya. Did...he see me? Biglang may bumagsak na mabigat sa sofa na kanina ko lang inuupuan. "Damn. Where the fuck is that document?" the voice is deep. Sya yon! Sya yong kriminal! I need help from outside. Kinapa ko ang phone sa bulsa kung naroon. Kaso wala! Hinanap ko kung nasaan. Nahinto sa center table. Iyong cellphone ko nandoon! Hindi ko nakikita ng buo ang kriminal na 'yon tanging hita nya lang na nakadekwatro. Wow! the criminal is feeling at home. I stopped when I saw something. Nanliit ang mata ko ng makita ang sapatos na suot nya. Is that a freaking Testoni shoes? Wow! How come that criminal can buy that kind of expensive shoes? or maybe a replica? a fake one. Nakita ko na pwedeng dumaan sa divider na nasa gitna. Harap ito pero kapag natawid ko ito ay pwede na ako makalabas at makahingi ng tulong sa labas. Brilliant, O'bre! But before that, I need to crawl first. Hinubad ko ang stiletto na suot. Mabuti na lanang at hindi mahaba ang dress na sinuot ko. The criminal yawned. Napasilip ako ulit. Lumaki ang ngisi ko ng makitang tinaas pa nito ang paa sa sofa at payapang nahiga! Ang sakit man tignan dahil sa inis ay kailangan ko ito para makaalis ako. Kapag matutulog sya, edi nakapikit sya right? Hindi nya ako makikita! Nag simula na ako gumapang dahan dahan. Sinisilip ko ang katawan nya kung gumalaw ba. Nag patuloy ako sa pag gapang. Pagkatawid ko sa likod ng divider ay doon umingay ang sofa. Gumalaw sya. Nag palit sya ng pwesto. Huminga ako nang malalim bago sinilip. Tahimik ako napamura ng makita ang katawan nito na nakaharap dito! Mukhang pabor saakin ang langit kaya nag iba na naman ito ng posisyon. This time ay nakatalikod na saakin. I took it an opportunity to continue what I'm doing. Ngunit nahinto ako. May kung ano nag uudyok saakin na tignan ang lalakeng nakahiga sa sofa. I shook my head. Ano ba pinag iisip mo O'bre? He must be an ugly duckling beard guy! Nang nasa dulo na ako ng divider. Nag bilang muna ako bago ako tumayo at tumakbo sa pinto at hinawakan ang seradura. I was about to twitch it when I heard a naughty whistle. "How's it feels to crawl like a baby, sweetheart?" his voice is somewhat mischievous. Nahuli nya ako. I'm dead. Ayaw gumalaw ng kamay ko na nakakapit na sa door knob. Lalo na nung narinig ko ang hakbang nya palapit saakin. Lumunok ako at napapikit. Natatakot ako. Ito na ba talaga ang katapusan ko? Sa lahat ng pagiging robot ko sa pamilya ko ay ganito lang ang katapusan ko? Hinablot nya ang braso ko paharap sakanya. Nakapikit ako, ayaw ko sya makita. His manly scent penetrates my nostrils. May kung anong sumungkit sa aking loob. He laughed "May laro ba tayo? Tulog tulogan." I'm tempted to open my eyes. May kung anong enerhiya ang humihigop saakin. And this is the first time I felt this! "If I kiss you, you'll open your eyes?" No! Not my first kiss. On my wedding day, we didn't kiss. Donovan and I never kiss. I don't know why? Donovan didn't initiate and never initiate. How does it feel to be kissed? The feeling of other lips on your lips. "Open your eyes, sleeping beauty" a slightly hoarse voice from him. He...he is tempting me! And I'm tempted! I opened my eyes. Beautiful golden-brown eyes welcome me. Napatulala ako, lahat ng picture sa isipan ko ay bigla naglaho. "Zacharius Kaizen, at your service." a playful smiled from a masculine long hair man in front of me. He had the kind of face that stopped you in your tracks. His eyes were as deep and expressive, where you could get lost if you stared long enough. He's really far from what I'd imagine earlier. Really far. He leaned closer to me. I hitched for air. Parang biglang lumiit ang aklatan na ito at kinukulang ako ng hangin. "What's your name? Hmm?" "O-O'bre Saldivar...Miller" His face gets dark after. "Miller huh." That's my husband's surname. Donovan! Ngunit bago pa ako tuluyan magising ay tuluyan na sya nakalapit saakin. My eyes widened when I felt his lips on mine. "Smack for a beautiful lady like you." he smirked then pulled his body. My first kiss... I gave it to a... Nakita kong nasa harap na sya ng bintana. Ready na tumalon. "Nice to meet you, Brey. I'll see you again." 'saka sya tumalon paalis. Doon lang ako nagising. What have you done, O'bre? I absentmindedly touched my lips. It feels like his lips are still here. You let the criminal stole your first kiss, O'bre. Really to a criminal? Why...