เด็กเลี้ยงในอุปถัมภ์

ดวงตากลมสวยวูบไหวลงพร้อมกับใบหน้าจิ้มลิ้มที่ซีดเผือด ปล่อยให้รอยยิ้มเก๋มีเสน่ห์ในแบบของเธอเลือนหายลงไปดื้อๆ ในยามที่ชายหนุ่มอันเป็นที่รัก คนที่เป็นทุกอย่างในชีวิตเปล่งวาจาที่เสียดแทงจิตใจคนฟังจนใบหน้าไม่มีรอยยิ้ม “เอมได้ยินที่ผมพูดไหมครับ อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ผมจะแต่งงานจริงๆ แล้วนะ” ภัทรบอกกับเจ้าของร่างบางในอ้อมกอด รู้อยู่เต็มอกว่าเรื่องนี้มันมีผลกระทบต่อใจเธอแค่ไหน แต่คนอย่างเขาถ้าจะให้ต้องปิดปากปิดบังคนที่หลับนอนด้วยกันอยู่ทุกวัน เขาทำไม่ลง! ไม่ว่าจะเป็นเพราะความสงสารหรืออะไรก็แล้วแต่ เรื่องราวที่ผ่านมาบอกเขาว่าเขาควรบอกกับเธอตรงๆ ผู้หญิงของเขาเป็นเด็กดีเสมอ ดีมาตลอด เพราะถ้าเธอไม่ดีจริง เขาคงไม่กกเธออยู่แบบนี้จนลากยาวมาถึงสามปี ต่อให้เธอจะแสนดีหรือเขาที่เป็นฝ่ายลืมไม่ลง เขาแค่ยังไม่คิดจะสลัดเธอออกไปให้พ้นตราบใดที่เขายังไม่เจอผู้หญิงที่ดีพอ “คุณภัทรจะแต่งงานกับใครคะ” “ก็คงต้องเป็นผู้หญิงสักคนที่พ่อแม่ผมบอกว่าเหมาะสมนั่นแหละ” ภัทรไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายกับเรื่องนี้ เขาไม่ได้คิดเรื่องนั้นเพราะเข้าใจและเตรียมใจเอาไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ผู้หญิงที่จะมายืนเคียงข้างภัทร คีรีภัทร ต้องเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมและสามารถสนับสนุนเขาให้ทยานไปข้างหน้าได้ไกลกว่าเก่า ต้องเหมาะสมและกินกันไม่ลงเท่านั้นพ่อแม่เขาถึงจะพอใจ “ยังไม่แต่งตอนนี้ไม่ได้เหรอคะ” เสียงหวานปนเศร้ากำลังออดอ้อนกระตุ้นดวงตาคมกริบให้ก้มลงมองดวงหน้าสวยหวานอัตโนมัติ “ผมอยู่กับเอมมาสามปีแล้วนะครับ เอมรู้ดีแล้วนี่ว่าวันหนึ่งผมต้องแต่งงาน” “เอมรักคุณภัทรนะคะ….” แต่เธอที่เป็นแค่เอม เอมิกา ที่ไม่มีอะไรคู่ควรกับเขาเลยสักอย่าง เธอเป็นแค่ผู้หญิงโชคดีคนหนึ่งที่ถูกปกป้องจากภัทรตั้งแต่ครั้งแรกที่เราพบกัน เขาคือคนเพียงคนเดียวที่เคียงข้างเธอในวันที่ชีวิตเธอไม่เหลือใคร วันที่พ่อและแม่จากไปพร้อมกันในตอนที่ประสบอุบัติเหตุ ภัทรคือคนแรกที่เข้ามาช่วยเหลือ มือที่ประคองคือมือเขา อ้อมกอดแรกที่ให้ความอบอุ่นและปลอดภัยเป็นของเขา ทุกการช่วยเหลือถูกหยิบยื่นโดยผู้ชายที่เธอรักอยู่ในตอนนี้แค่คนเดียว เพราะเขาในวันนั้นที่ทำให้เธอยังมีชีวิตอยู่ในตอนนี้ เธอรักและเทิดทูนเขาสุดหัวใจ เธอเป็นของเขาทั้งตัวและหัวใจ หากวันหนึ่งเขาสั่งให้เธอปล่อย เธอก็คงต้องปล่อยอย่างไม่มีทางเลี่ยง แต่นั่นมันเป็นเรื่องของอนาคต ตอนนี้คุณภัทรเป็นของเธอ อ้อมกอดของเขา ตัวเขาเป็นของเธอ เธอจะโอบกอดและเป็นผู้หญิงที่ซื่อสัตย์ เคียงข้างให้เขารู้ว่าเธอยังอยู่ตรงนี้เสมอ ภาวนาให้เขารักเธอ เหมือนที่เธอรักเขาสุดหัวใจ! “…ครับคุณแม่” โทรศัพท์ที่ปลายสายคือคุณหญิงธาราทำให้ภัทรก้าวห่างจากคนในอ้อมกอดเล็กน้อย ทั้งที่เขาไม่จำเป็นต้องปิดบังบทสนทนาของคนในสายเลยด้วยซ้ำ แต่เพราะรู้อยู่เต็มอกว่ามารดาน่าจะโทรมาคุยเรื่องผู้หญิงสักคนที่ถูกเลือกแล้ว จนเกรงว่าอีกคนจะนั่งหงอยเลยยอมเลี่ยงออกมา (แม่นัดเดตลูกสาวของคุณหญิงพิมาลาให้แล้วนะภัทร น้องปิ่นเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก แม่อยากให้แกไปรับน้องไปทานข้าวเพื่อทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้) “สรุปคุณแม่เลือกคนนี้เหรอครับ” (คุยดูก่อนว่าจะโอเคไหม บอกตรงๆ ว่าต่อให้จะฐานะหรือชาติตระกูลดีแค่ไหน แม่ก็อยากได้ผู้หญิงที่ดีและเพียบพร้อมทุกอย่างอยู่ดี ผู้หญิงที่จะมาเป็นแม่ของหลานแม่ต้องดีจริงๆ เข้าใจไหมภัทร) “แบบนี้ผมคงต้องโสดยาวสินะครับ” (แบบนั้นได้ที่ไหนกันล่ะตาภัทร อย่าลืมว่าเราต้องไปให้ไกลกว่านี้ ภาพลักษณ์คือสิ่งสำคัญมาก แกจะต้องมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบที่สุดนะ) จังหวะนั้นคนที่ดีทั้งตัวและหัวใจเดินเข้ามาอ้อนด้วยการสวมกอดเขาเอาไว้แน่น กลิ่นหอมอ่อนๆ ทำให้ต้องก้มลงไปมองแล้วจูบเบาๆ ที่ขมับบาง ผู้หญิงที่กอดเขาอยู่ในตอนนี้สะอาดสะอ้าน สวยทั้งกายและใจ ติดที่เธอแค่ไม่คู่ควร (เข้าใจที่แม่พูดไหมภัทร) “ครับ….” (แล้วช่วยจัดการผู้หญิงของแกให้เรียบร้อยด้วยนะ อย่าให้เกิดปัญหาเด็ดขาด อย่าลืมว่าแกมีผู้หญิงพวกนั้นได้แค่ครั้งคราว มันไม่ถาวรและไม่ตลอดไป) “ผมจัดการได้ครับแม่” (ให้มันจริงเถอะ อย่าให้แม่ต้องลงมือเองก็แล้วกัน) ภัทรผ่อนคลายขึ้นในตอนที่คุณแม่วางสายไปแล้ว เวลานี้เขาเลยได้มองคนในอ้อมกอดแบบเต็มๆ ตา “วันนี้เอมอ้อนผมบ่อยจัง” “คุณแม่นัดผู้หญิงให้คุณภัทรอีกแล้วเหรอคะ” ข้างกายเขาควรเป็นผู้หญิงที่เหมาะสมกัน เธอรู้ และที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยปิดบัง เธออยากโกรธ แต่ทำได้แค่แอบน้อยใจ เธอเคยคิดที่จะรักเขาให้น้อยลง แต่ทำได้เพียงประคับประคองไม่ให้มันเพิ่มขึ้นกว่าเดิม “ครับ แต่ยังไม่รู้เลยว่าจะถูกใจคุณแม่หรือเปล่า” “เอมภาวนาให้ไม่ถูกใจคุณภัทรได้ไหมคะ” เธอช้อนสายตาขึ้นมองเขาจนคนตัวโตหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ “อยากให้ผมถูกใจเอมแค่คนเดียวใช่ไหมครับ” “เอมรักคุณภัทร ยังอยากให้คุณภัทรเป็นของเอมแค่คนเดียว” “เอมเป็นเด็กดีของผมเสมอนะ แต่วันนี้ผมเบี้ยวนัดคุณแม่ไม่ได้จริงๆ งั้นผมโอนค่าขนมให้เอมออกไปเปิดหูเปิดตาเวลาที่ผมไม่อยู่ดีไหมครับ” ภัทรพูดจริงทำจริงเสมอ มือที่จับโทรศัพท์อยู่เข้าไปทำธุรกรรมการเงิน ไม่ถึงหนึ่งนาทีการแจ้งเตือนก็ดังขึ้นมา “ผมโอนค่าขนมให้เพิ่มแล้วนะครับ” “รู้ใช่ไหมคะว่าเอมต้องการคุณภัทรมากกว่าเงินทองพวกนั้น” เขาให้เธอมามากแล้ว มากจนเธอคิดว่าหากวันหนึ่งเธอต้องเลิกกับเขา เธอเองก็คงไม่ลำบากไปในระยะหนึ่งเลยเหมือนกัน และนี่คือดหตุผลที่เธอไม่ปฏิเสธเงินทุกบาทที่เขาให้ เพราะในอนาคตที่ไม่มีเขา มันจะไม่มีอะไรที่เหมือนเดิมอีกต่อไป “ไว้ผมกลับมาให้รางวัลเด็กดีคืนนี้นะครับ” “ก็ได้ค่ะ เอมรักคุณภัทรนะคะ” เอมเขย่งปลายเท้าขึ้น แขนขาวผ่องรั้งต้นคอหนาลงมาก่อนจะจูบเบาๆ ที่แก้มสาก เธอยังยิ้มให้เขาแม้ในวันที่เขาต้องไปเดตกับผู้หญิงที่อาจจะเป็นตัวจริงและมาอยู่ตรงนี้แทนที่เธอ ทุกช่วงเวลามีค่าเสมอ เธอขอจดจำมากกว่าการโกรธเขาจนเวลาที่เริ่มเหลือน้อย มันน้อยลงไปมากกว่าเดิม