“มาริน มิรา จะไปไหนกันครับ” พี่สาวกับพี่เขยไม่ได้มาเกาะอลินดาด้วย ฉลามจึงรู้ดีว่าหลานสาวต้องนอนด้วย แต่หลังจากกันตาอาบน้ำและแต่งตัวให้ ทั้งคู่กลับคว้าตุ๊กตาราวกับจะพากันออกไปจากห้อง แทนที่จะกระโดดขึ้นเตียงแล้วครอบครองหมอนข้างมีชีวิตของเขา
“ไปนองกับน้ากาอิงค่ะ”
“น้าไปส่งครับ” ฉลามกระตือรือร้นขึ้นมาทันที ไม่มีความคิดที่จะฉุดรั้งหลานสาวฝาแฝดไว้
“ดีใจเหรอคะที่ไม่ต้องนอนโซฟา” กันตาหมั่นไส้คนหน้าบานอย่างไม่ปิดบังความดีใจ
“ดีใจที่จะได้นอนกอดกันตาต่างหาก” มือใหญ่คว้าท้ายทอยของภรรยาคนสวยรั้งเข้ามาใกล้อย่างอ่อนโยน เอ่ยบอกข้างใบหูของเธอ
“น้าหยามเย็วๆ มายิงง่วงนองมาก // น้าหยามเย็วๆ มิยาง่วงนองมาก” มารินกับมิราเร่งเร้า เพราะรู้สึกง่วงนอนเต็มทน ฉลามกับกันตาก็รู้สึกได้ เพราะเสียงกับดวงตาปรือๆ ของทั้งคู่ คงอ่อนเพลียและเหนื่อยล้าจากการนั่งเรือหลายชั่วโมง
“เดี๋ยวพี่มานะครับ” จมูกโด่งคมสันถูกกดลงบนแ
