ระหว่างที่กันตาอยู่ภูเก็ต ของมีคมทุกชนิดจะต้องถูกเก็บไว้อย่างมิดชิด ของใช้ในห้องน้ำที่หากแตกแล้วมีความคมก็ถูกเปลี่ยนใหม่หมด แม้เธอจะรับปากว่าจะไม่ฆ่าตัวตาย แต่เพื่อความไม่ประมาท ก็ต้องป้องกันไว้ก่อน
ทุกๆ วัน ฉลามจะคอยดูแลกันตา จะอาบน้ำด้วยกัน หลังจากนั้นก็จะเป่าผม หวีผม ทาครีม ช่วยใส่เสื้อผ้า หรือแม้แต่ตัดเล็บ เขาล้วนเป็นคนทำให้เธอ อย่างที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อน
อาการผวา และนอนละเมอยังคงมีให้เห็น ให้ได้ยิน แต่ก็ดีขึ้นตามลำดับ
ดวงตาที่ฉายแววให้เห็นความสดใสบ้างแล้ว จับจ้องข้อมือของตัวเอง ร่องรอยของความคิดชั่ววูบยังคงปรากฏให้เห็นเด่นชัด หลังจากผ้าพันแผลถูกคลายออกไป
“กันตาไม่ต้องกังวลนะ อีกประมาณเดือนหนึ่งก็ทำเลเซอร์ลบรอยได้แล้ว” ฉลามไม่ปล่อยไว้นาน เขาพันข้อมือปกปิดร่องรอยนั้นด้วยผ้าพันแผลผืนใหม่
“เลเซอร์สามารถลบรอยแผลเป็นได้ ส่วนแผลในใจ...”
“พี่จะเป็นคนลบให้กันตาเอง” พันผ้าที่ข้อมือเสร็
